22-03-2013, 00:44
Viscum Album ssp. Austriacum
Volim., syn. V. austriacum Wiesb. ex Dichtl, V. laxum Boiss. & Reut.
Jemioła pospolita rozpierzchła (Viscum Album subsp. Austriacum, pasożytująca na sosnach.
Liście znacznie węższe niż w podgatunku typowym oraz żółto-zielone.
Owoc żółty z eliptyczną pestką.
Wyrasta na pniach i konarach drzew iglastych, zwłaszcza na sosnach, rzadziej na modrzewiach i świerkach.
Jeszcze parędziesiąt lat temu Jemioła ta była rzadko notowana na Pomorzu, teraz spotkać ją można już niemal wszędzie w kompleksach drzewostanów sosnowych.
W niektórych okolicach, np. wokół Szczecina, występuje już całkiem licznie.
Poza gatunkiem drzewa-gospodarza różni się od Jemioły Pospolitej jajowatym, żółtym owocem, eliptyczną pestką i znacznie węższymi, żółto-zielonymi liśćmi.
źródło
Występowanie:
Występuje kosmopolitycznie w regionach o klimacie umiarkowanym.
W naszym kraju rośnie rozproszony w Czechach i na Morawach Południowych, natomiast rzadko w Morawach Północnych.
Ekologia: Rośnie na gałęziach drzew, ten podgatunek występuje głównie na Sosnach.
Opis:
Zimozielony, półpasożytniczy krzew, którego korzenie (haustoria) zapuszczają się w tkankę drewnianą drzewa żywicielskiego, w tym przypadku Sosny, rzadziej Świerka. Jemioła pobiera z drzewa minerały, ale jej asymilaty chronią również gospodarza przed chorobami grzybowymi i niektórymi szkodnikami.
Roślina jest dwupienna, ma kształt kulisty, do 100 cm średnicy, liście wąskolancetowate, do 4(–6) cm długości.
Owoce są białe.
Zagrożenie i ochrona:
Jemioła Wejmutka jest uznawana za rzadszy takson naszej flory, wymagający większej uwagi (C4a) .
Uwaga:
Jemioła jest bardzo znaną rośliną leczniczą od czasów starożytnych, a zawsze starannie rozróżniano, z jakiego drzewa pochodzi.
Dlatego Jemioła Dębowa (w tym przypadku prawdopodobnie był to Loranthus europaeus , ale Jemioła rzadko występuje także na Dębach lub może pasożytować na Ochmecie rosnącym na Dębach) była używana na suchy kaszel, żółtaczkę i dreszcze, do usuwania wrzodów i sączących się paznokci, noszona na szyi, aby chronić przed tyfusem, a także do ochrony koni brygadzistów przed zarażeniem.
Gruszka Jemiołowa zapewniała kobietom łatwy poród, a dobrzy pasterze z tych samych powodów dawali swoim owcom Gruszkę Jemiołową.
Jemioła odgrywała również ważną rolę w magii, przy czym najbardziej ceniono Jemiołę Głogową i Jabłkową.
Jemiołę umieszczano także w kołyskach dzieci, aby odstraszyć złe duchy i widma oraz zapobiec strasznym wizjom .
W XIX wieku bożonarodzeniowy zwyczaj wieszania Jemioły przywędrował do nas z Anglii – pod Jemiołą ludzie życzyli sobie wesołych świąt Bożego Narodzenia, a także szczęścia i zdrowia w nowym roku.
Jednocześnie, jeśli dziewczyna zatrzyma się pod wiszącą gałązką Jemioły, każdy młody mężczyzna może ją bezkarnie pocałować.
W Anglii najpowszechniej wykorzystywano prawdopodobnie Jemiołę z drzew jabłoniowych (według J. Rosický’ego).
https://botany.cz/cs/viscum-austriacum/