[Miriam]

Cytat dnia

Każdą inną ludzką miłość trzeba zdobywać, trzeba na nią zasługiwać pokonując stojące na jej drodze przeszkody, tylko miłość matki ma się bez zdobywania i bez zasług.


autor: Herman Auerbach



DZIEŃ MATKI - OPOWIADANIE


To krótkie opowiadanie dedykuję wszystkim dorosłym dzieciom, by nie zapominały w codziennym życiu kim dla nich jest naprawdę matka.

.
Andrzej obudził się nagle. Ścierpnięte nogi zaatakowały tysiące mrówek. Przez chwilę zastanawiał się gdzie jest, gdy poczuł czyjąś dłoń w swojej dłoni. Spojrzał w dół. Pomarszczona ręka ściskała go, a oczy właścicielki patrzyły na niego pustym spojrzeniem. Siedział tu już siódmą dobę nie zwracając uwagi na otaczającą go rzeczywistość. Prawie nie jadł, żył o snickersach i kawie ze stojącego na korytarzu automatu. Nie miał z nią kontaktu od pięciu lat. Nie chodzi o to, że tego kontaktu nie utrzymywał. Bywał u niej codziennie, ale od pięciu lat nie poznawała nikogo. Czasami opowiadała dokładnie zdarzenia z przeszłości, czasami wspominała zdarzenia, które nigdy nie miały miejsca, ale nigdy nie powiedziała do niego po imieniu. Ostatnie siedem dni jej stan zdrowia się pogorszył. Już nie wstawała z łóżka. Jej Alzhaimer nie miał już znaczenia, od dwóch miesięcy rak zaczął zżerać resztki tego, co zostało z jej świadomości.

Andrzej obiecał sobie, że nie odejdzie od jej łóżka aż do końca. Miał świadomość, że ten koniec jest już blisko. Był jej to winien. Zawdzięczał jej młodość, swoje studia, to, że doskonale znał angielski. To ona nauczyła go kochać książki i pisać nie tylko do szuflady. Dzięki niej kochał słowa i potrafił słuchać innych. W myślach często mówił do niej Mamo, chociaż nie była jego krewną, nigdy jednak nie powiedział do niej tego głośno. Dziś tego żałował. Była jego wychowawczynią. Przychodził do niej po szkole by otrzymywać nowe ksiązki, których nie było w szkolnej bibliotece. Później wracał do domu w którym zamykał się w komórce, gdy jego rodzice rozpoczynali kolejną libację. Gdy ta dwójka spłonęła podczas jednej z imprez wychowawczyni zaopiekowała się nim i nie pozwoliła oddać do domu dziecka. Stała się dla niego rodziną zastępczą, ale tak naprawdę to dopiero w tym momencie poczuł co to oznacza mieć matkę.

Teraz siedział w fotelu przed łóżkiem szpitalnym i z miłością spoglądał w nic nie widzące oczy. Z lubością ściskał tę chropowatą dłoń, która kiedyś podała mu pierwszy kubek kakao i bułkę z żółtym serem. Trzymał rękę, która głaskała go po włosach, gdy pochłaniał przy stole kolejny książki Wernica. Patrzył w oczy, które kiedyś błyszczały mądrością i taką sowizdrzalską iskrą. Kochał tę kobietę jak matkę. To była jego prawdziwa matka. Nigdy nie mogła mieć dzieci, a on nigdy nie mógł mieć matki.

Nagle oczy kobiety otworzyły się szerzej, a z ust spłynął jak ptak cichy szept:

- To Ty Andrzejku?

- To ja Mamo!!

- Co tu robisz kochanie?

- Przyszedłem powiedzieć, że Cię kocham.

- Ja też Cię kocham synku.

Oczy kobiety spowrotem zmętniały, a twarz wykrzywiła się w grymasie szaleństwa. To były ostanie słowa kobiety i ostatnia noc przy jej łóżku. Następnego dnia na kartce kalendarza czarnymi literami krzyczała liczba 26. Pierwszymi kwiatami Andrzeja na Dzień Matki były chryzantemy.

WNIOSEK: PRAWDZIWĄ MATKĘ MA SIĘ TYLKO JEDNĄ, NIEKONIECZNIE TĘ KTÓRA WYDAŁA NAS NA ŚWIAT.

harry122