[Krystyna]

   
   
   
   
       
Juniperus Polycarpos
Występowanie: 
Ciągły zasięg rozciąga się od wschodniej Turcji, przez Iran, Afganistan do Pakistanu, północnych Indii i zachodniego Nepalu. 
Odosobniony region położony jest w zachodniej części gór Al-Hadżar w północnym Omanie. 
Na wschodniej granicy zasięgu występowania pokrywa się z bardzo blisko spokrewnionym gatunkiem Juniperus excelsa , z którym do niedawna był łączony na poziomie podgatunku: populacje na Kaukazie, gdzie rośnie w części Rosji, Gruzji, Armenii i Azerbejdżanu, wymagają dalszych badań.

Ekologia: 
Jest to charakterystyczny takson, który stanowi jedną z dominujących cech rzadkich lasów górskich na stosunkowo suchych obszarach, w miejscach stanowiących górną granicę lasu. 
W Pakistanie rośnie na wysokości do 4000 m n.p.m., w Omanie występuje na wysokości od 1450 do 3000 m n.p.m.

Opis: 
Długowieczny, jednopienny krzew lub drzewo o sękatym pniu, dorastający do 10(–20) m wysokości; 
Kora starych drzew jest czerwonobrązowa, z podłużnymi rowkami, łuszcząca się cienkimi, papierowymi paskami. 
Liście na pędach są nieliczne, igłowate, długości 8–10 mm, kolczaste, natomiast na starszych gałązkach liście są tylko łuskowate, naprzeciwległe, gęsto ułożone w sposób przypominający dach, mają długość zaledwie 1,2–1,6 mm, z owalnym lub okrągłym gruczołem na stronie grzbietowej. 
Szyszki męskie tworzą się na końcach gałązek, są elipsoidalne do prawie kulistych, długości 3–4 mm, zbudowane z łusek ułożonych w sposób przypominający dach; 
Szyszki żeńskie są kuliste, mają średnicę 2–3 mm, są w kolorze fioletowozielonym do niebieskawego, zbudowane z 4(–6) łusek nasiennych. 
Niełupki są kuliste, mają średnicę 0,7–1,2 cm, są czarnoniebieskie, często z białawym woskowym nalotem na powierzchni; nasiona są zwykle (2–)5–6(–7), żółtobrązowe, z grubą łupiną nasienną.

Zastosowanie: 
Drewno jest bardzo twarde i trwałe, stosowane jako wysokiej jakości materiał budowlany już od czasów prehistorycznych. 
Miało szczególne znaczenie przy budowie drewnianych statków, do produkcji najbardziej narażonych na obciążenia części.

Zagrożenie i ochrona: 
Szczególnie siewki są intensywnie niszczone przez wypas, w związku z czym w większości lokalizacji znajdują się jedynie stare osobniki, a naturalne rozmnażanie jest zagrożone. 
W Czerwonej Księdze Omanu (2015) takson ten został sklasyfikowany jako narażony.
https://botany.cz/cs/juniperus-polycarpos/