[Krystyna]

   
   
   
   
Juniperus Bermudiana 
(Bermuda Cedar)
Występowanie: 
Gatunek wąsko endemiczny, pochodzący z Bermudów
W połowie XIX wieku plantacje tych drzew założono również na atlantyckich wyspach Świętej Heleny i Wyspy Wniebowstąpienia.

Ekologia: 
Rośnie w przybrzeżnych rejonach wyspy, na płytkich wapiennych glebach. 
Kiedyś tworzył niemal czyste, naturalne zbiorowiska, jednak dziś pojawia się tylko na cmentarzach, w parkach i ogrodach prywatnych.

Opis: 
Zimozielone drzewo osiągające wysokość 10–20(–50) m, o gęstej koronie i czerwonobrązowej lub szarawej korze. 
Liście są naprzeciwległe lub wyrastają w okółkach po 3, łuskowate, mają 1,5–2,5(–4) mm długości i do 1,6 mm szerokości, są niebieskozielone. 
Szyszki są kuliste, mają długość 4–6 mm i szerokość 5–8 mm, szyszki żeńskie są zielone, później niebieskofioletowe, szyszki męskie są żółtawe, później brązowe.

Zagrożenie i ochrona: 
Jałowiec bermudzki jest gatunkiem krytycznie zagrożonym (IUCN 2011)
W latach 1946–1956 populacja tego jałowca drastycznie spadła, ponieważ nieodpowiedzialni i chciwi ogrodnicy przywieźli na Bermudy obce gatunki jałowca i zasadzili je tam, mimo że były atakowane przez szkodniki owadzie, takie jak Carulaspis Minima i Lepidosaphes Newsteadi 
Na katastrofę nie trzeba było długo czekać; prawie 95% drzew tego lokalnego endemicznego Jałowca uległo bezpowrotnemu zniszczeniu. 
W ostatnich dziesięcioleciach populacja tego drzewa odnawiała się bardzo powoli.

Zastosowanie: 
Drewno tego Jałowca jest bardzo wysokiej jakości; do dziś pozyskuje się nawet drewno z martwych drzew. 
Wcześniej stosowano go jako paliwo i w celach budowlanych, a także do budowy statków. 
Oczywiście, żywych drzew już się dziś nie wycina.
https://botany.cz/cs/juniperus-bermudiana/