[Krystyna]

   
   
   
       
Abies Cilicica
Występowanie: 
Gatunek endemiczny dla gór południowej Turcji, Syrii i Libanu. W Turcji rośnie w górach Taurus, Antitaurus i Amanus.

Ekologia: 
Rośnie w górskich lasach na wysokościach 1000–2100 m n.p.m., gdzie często stanowi element dominujący; często występuje w towarzystwie Cedru (Cedrus libani), Sosny Czarnej ( Pinus Nigra subsp. Pallasiana ) i niektórych gatunków Jałowca. 
Siedliska te charakteryzują się specyficznymi warunkami klimatycznymi: zimami są stosunkowo obfite, a pokrywa śnieżna długo zalega, a lata są gorące i suche.

Opis: 
Drzewo osiągające wysokość 25–35 m, o wąsko-stożkowej koronie i gałęziach skierowanych prosto do góry; 
Pień może osiągnąć średnicę do 210 cm, ma popielatoszarą korę, początkowo gładką, później głęboko spękaną w wielokątne łuskowate części. 
Igły są skierowane ku górze i do przodu, często ułożone w kształcie litery V (nie są bardziej wyraźnie dwurzędowe), są liniowe, mają 2–4 cm długości, przeważnie tępe lub karbowane na końcu, są ciemnozielone na górnej stronie, z wyraźnymi podłużnymi białymi paskami na dolnej stronie, mają 2–3 krótkie rzędy szparek na górnej stronie i 6–7 rzędów szparek na dolnej stronie. 
Szyszki męskie są krótkie, cylindryczne i nagie; szyszki żeńskie są proste, cylindryczne, mają 15–30 cm długości i 4–6 cm szerokości po osiągnięciu dojrzałości, czerwonobrązowe, łuski nasienne są dłuższe od spiczastych łusek podtrzymujących; 
Szyszki spadają na drzewo. 
Nasiona są czerwonobrązowe i mają jajowate skrzydełko o długości do 2 cm.

Uwaga: 
Niektórzy autorzy wyróżniają 2 podgatunki: nominują subsp. Cilicica powinna charakteryzować się brakiem żywicznych pąków i owłosionych pędów, podczas gdy subsp. Isaurica Coode et Cullen wytwarza żywiczne pąki i ma nagie pędy. 
Populacje drugiego podgatunku powinny być ograniczone do najdalej na zachód wysuniętej części zasięgu gatunku; 
Sfotografowane rośliny prawdopodobnie również do niego należą.
https://botany.cz/cs/abies-cilicica/