[Krystyna]

   
Filozoficzne drzewo
bez początku i końca
bez umiaru
zdani na rzeczywistość
odbieramy swój los – drgający
rytm świata

w ciągłości pulsowania
życie staje się życiem

śmierć – rozrastaniem myśli
rozgałęzieniem przestrzeni

w całości kształtujemy się
jak drzewo – zewnętrznie
wzrastamy w olśnieniu

umieramy w cieniu
pozostawiając w nasionach
drgające wnętrze – zagadkę czasu
nadzieję wszechpoznania

od pierwszego mędrca
do dzisiejszych filozofów
pytania
pytania
pytania...
autor: Janusz Kliś