[Krystyna]

   
Drzewo i niebo
Drzewo w deszczu kroczy,
spiesznie, obok nas, w pluszczącej szarości.
Ma coś do załatwienia. Czerpie życie z deszczu,
jak kos w sadzie.

Gdy deszcz mija, drzewo przystaje,
zamazanie, nieporuszone, wyprężone w jasną noc
czeka, jak my, na chwilę,
gdy płatki śniegu rozprysną się w przestrzeni.
Tomas Tranströmer
z tomu „Den halvfärdiga himlen”, 1962
tłum. ze szwedzkiego Michał Sprusiński