1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:213.853
  • Wątków na forum:12.643
  • Użytkownicy:1.941
  • Najnowszy użytkownik:AureliaAnna

  Valley of Flowers National Park Indie

Napisane przez: Krystyna
24-11-2011, 22:13
Forum: Niezwykłe Miejsca na Ziemi
- Odpowiedzi (6)

       
       
Valley of Flowers National Park Indie
Czarująca Dolina Kwiatów, która znajduje się w himalajskim regionie Garhwal, w stanie Uttranchal jest prawdziwym rajem na ziemi.
Niezwykła aura mistycyzmu i boskości jaka jest tu obecna, stanowi inspirację dla spokoju, wyciszenia.

Pierwszym obcokrajowcem, który dotarł do legendarnej Doliny Kwiatów (lata 30. XX w.) był brytyjski alpinista Frank Smythe.
Ludność Garhwalu od wieków znała jednak to miejsce.
Latem (od połowy czerwca do połowy września) dolina mieni się barwami tysięcy dziko kwitnących kwiatów.
Wyrastające w tle, ośnieżone szczyty, m.in. Nilgiri Parbat (6474 m), kontrastują mocno z błękitem nieba.
Niegdyś dolinę odwiedzały rzesze miłośników trekkingu i pasterzy ze stadami.
Niszczono kwiaty.
Aby temu zapobiec, powstał tu niedawno park narodowy Valley of Flowers National Park,      
na terenie którego wolno przebywać wyłącznie w dzień, a obozowanie jest zabronione.

Nazwa Parku pochodzi od ogromnej liczby kwiatów (około 500 gatunków), kwitnących podczas krótkiego lata
(Park dostępny jest jedynie od czerwca do października - przez pozostałą część roku pokryty jest śniegiem).

Trasa trekkingowa zaczyna się w Gowind Ghat, dokąd kursują lokalne autobusy z Joshimath.
13-kilometrowy dobrze oznakowany szlak wiedzie wąwozem Laxman Ganga aż do Ghangarii.
Z tego miejsca można też dojść ciekawą trasą do jeziora Hem Kund,
gdzie podobno w poprzednim wcieleniu medytował sikhijski guru Gobind Singh.
Szlak odbija od drogi do Doliny Kwiatów 3 km za Ghangarią; do celu pozostaje jeszcze 6 km.

Legendy na temat Doliny Kwiatów...
- Dolina jest zamieszkała przez czarodziejki, które porywają każdego, kto podejmie ryzyko zbliżenia się do ich krainy.
W 1939 r. Margaret Legge, botanik, została wysłana do Doliny przez Ogród Botaniczny
z Edynburga.
Gdy kolekcjonując kwiaty przechodziła między skałami, zdarzył się nieszczęśliwy wypadek.
Kobieta ześlizgnęła się ze skał.
Jej siostra odwiedziła miejsce, w którym zginęła i została pochowana przez lokalnych mieszkańców Margaret.
Owi mieszkańcy uważali, że pani Legge została porwana przez czarodziejki i zamieniła się w kwiat, właśnie dlatego, że wtargnęła w ich świat.

- W Dolinie Kwiatów Hanuman zbierał Sanjeevani Bhooti (zioło zapewniające nieśmiertelność) dla Lakshmana, który został ranny w walce z synem Ravany – Megnadem.
Później, Lakshman – młodszy brat Ramy – medytował w okolicach doliny Byundar, odbywając swoją pokutę za zabicie braminów podczas wojny z Ravaną.
Wówczas, bogowie na znak swojego błogosławieństwa dla Lakshamana zesłali na niego kwiaty.

- Na medytującego guru Gobinda Singh bogowie sprowadzili potok kwiatów.
Legenda głosi, że kwiaty znajdujące się w Dolinie Kwiatów, wyrosły z tych, które znajdowały się w dolinie Byundar.
Od wieków lokalni pasterze utrzymywali Dolinę w jak najlepszej świetności.
Unikali także wyprowadzania na te tereny bydła gdyż wierzyli, że jest to Ogród Bogów.

DOLINA KWIATÓW NA LIŚCIE UNESCO
W 2005 Park został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, poprzez rozszerzenie wpisu z 1988 obejmującego pobliski Park Narodowy Nanda Devi.
Dolina Kwiatów jest tłem indyjskiego filmu Valley of Flowers
http://www.youtube.com/watch?v=x_vEcVIAp...dded#at=36
http://www.youtube.com/watch?v=OvYBwgN_Bx4
http://www.youtube.com/watch?v=49jGyLWYir0
https://www.hindeez.com/blog/1227/valley...itage-site
https://pl.wikipedia.org/wiki/Park_Narod...iat%C3%B3w

Wydrukuj tę wiadomość

  Kwiaty - jadalne kwiaty

Napisane przez: Krystyna
24-11-2011, 19:34
Forum: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne
- Odpowiedzi (16)

Kwiaty same w sobie nie stanowią zbyt pożywnej strawy, ale znakomicie nadają się do tego, by ożywić nimi smak, zapach i wygląd letniego dania.
Które kwiaty są jadalne?
Znaczna ich część, może nawet około połowy.
Z reguły te które mają jadalne liście, mają też jadalne kwiaty.

W kuchniach niektórych krajów kwiaty są obecne na co dzień.
Na przykład w Japonii i Chinach jada się (zwykle w zupach) mięsiste i duże kwiaty rosnących także w naszych ogrodach liliowców (Hemerocallis).
Można je znaleźć również w polskich sklepach orientalnych (jako day lily flowers albo huang hua).
W Europie niektóre letnie kwiaty smaży się w cieście naleśnikowym.

Włosi przyrządzają w ten sposób kwiaty cukinii, Austriacy kwiaty bzu czarnego, u nas swego czasu smażono kwiaty robinii akacjowej i nieco rzadziej – bzu czarnego.
Był to jednak zwyczaj raczej miastowo-dworski niż wiejski.
Prawdopodobnie zapożyczono go z innych krajów w XIX wieku

Z wiosennych kwiatów, które już przekwitły, świetnie nadają się do warzywnych smażonych mieszanek kwiaty miodunki ćmej (Pulmonaria obscura).
Z pączków kaczeńca da się zrobić namiastkę kaparów.
Do zup można dodawać kwiatostany stokrotek.
Ja sam często dorzucam do sałatki kwiaty niecierpka himalajskiego (Impatiens glandulifera), ostatnio często występującego nad rzekami na południu kraju.
Niecierpek ma duże ciemnoróżowe kwiaty i kwitnie przez całe lato.
Można go jeść na surowo.
W takiej formie spożywamy także kwiaty dzwonków (Campanula – nie mylić z trującą naparstnicą i tojadem!), ślazu (Malva) oraz kwiatostany tasznika.

Dawniej kwiaty były źródłem pożywienia w czasie nieurodzaju.
W latach głodu w połowie XIX wieku, tak w Irlandii, jak i w Polsce jadano kwiaty koniczyny,
na surowo albo suszone, zmielone z mąką do chleba.
Wiejskie dzieci do niedawna z chęcią wypijały nektar („miodek”) z kwiatów koniczyny, miodunki, żywokostu, jasnoty i robinii.
Prawdziwym przebojem letnich upałów był napój z kwiatów chabra bławatka (Centaurea cyanus).
Dzieci zbierały niebieskie kwiatki do słoików, zasypywały kilkoma łyżkami cukru, zakręcały i zostawiały na kilka dni w ciepłym miejscu.
Gazowana, niskoalkoholowa lemoniada była częstym napitkiem nie tylko dzieci, ale i  żniwiarzy.
Dziś zwyczaj ten zanika nie tylko z powodu dostępności napojów gotowych, ale też i dlatego, że coraz mniej bławatków, niszczonych przez herbicydy.

Występujący zwykle razem z bławatkiem mak polny (Papaver rhoeas, nie mylić z fioletowym makiem lekarskim!) był rośliną cenioną we Włoszech.
Z kwiatów zaparzano uspokajającą herbatkę dla dzieci, a we Francji i Włoszech jego młodych liści (przed wykształceniem kwiatów) używa się jako składnika sałatek.

Chabrowa lemoniada
Przepis otrzymałem w tym roku od mieszkanek wsi Cieszyna (powiat strzyżowski).
Weź:
300 kwiatów chabra bławatka,
1 l wody,
3 łyżki cukru.
Kwiaty wsyp do słoja.
Cukier rozpuść w wodzie, kwiaty zalej wodą.
Zakręć i odstaw na 9 dni.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Astry

Napisane przez: Krystyna
24-11-2011, 19:22
Forum: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne
- Odpowiedzi (19)

   
Astry
Znowu więdną wszystkie zioła,
Tylko srebrne astry kwitną,
Zapatrzone w chłodną niebios
Toń błękitną...
Jakże smutna teraz jesień!
Ach, smutniejsza niż przed laty,
Choć tak samo żółkną liście
Więdną kwiaty
I tak samo noc miesięczna
Sieje jasność, smutek, ciszę
I tak samo drzew wierzchołki
Wiatr kołysze
Ale teraz braknie sercu
Tych upojeń i uniesień
Co swym czarem ożywiały
Smutna jesień
Dawniej miała noc jesienna
Dźwięk rozkoszy w swoim hymnie
Bo anielska, czysta postać
Stała przy mnie
Przypominam jeszcze teraz
Bladej twarzy alabastry,
Krucze włosy - a we włosach
Srebrne astry...
Widzę jeszcze ciemne oczy...
I pieszczotę w ich spojrzeniu
Widzę wszystko w księżycowym
Oświetleniu...
Adam Asnyk

Wydrukuj tę wiadomość

  Iwona

Napisane przez: Iwona Agata
24-11-2011, 11:06
Forum: Imiona
- Brak odpowiedzi

IWONA


Pochodzenie: Pochodzenie: germańskie
Znaczenie imienia: związane z cisem
Liczba dla imienia: 2
Znak zodiaku: Koziorożec
Planeta: Księżyc
Imieniny obchodzi:
19 Maja, 23 Maja, 27 Października

Są różne zdania na temat tego, skąd się wzięło imię Iwona. Na pewno jest odpowiednikiem męskiego imienia Iwo. A imię to zapewne pochodzi od germańskiego słowa *iwa*, czyli cis, chociaż niektórzy twierdzą, że jest to celtycki wariant imienia Jan. Nam bardziej się podoba wyprowadzenie Iwony od słowa "cis" niż od Jana, gdyż pozwala na uchwycenie bogatszego kręgu magicznych znaczeń.

Cis, iglaste drzewo z czerwonymi jagodami zamiast szyszek, wyróżnia się twardością i sprężystością swojego drewna. Z cisu robiono łuki; słowo *iwa* oznaczało także łuk. Poszczególne gatunki drzew niosą ze sobą szczególne wibracje, szczególny "klimat" i znaczenie. Cis wprowadza w sam środek tajemnicy życia i śmierci. Cis, ze swoimi ciemnozielonymi, niemal czarnymi igłami, nie zmienia się przez cały rok, kiedy inne drzewa tracą liście i zielenia się od nowa, jakby upływ czasu jego nie dotyczył. Przypomina więc o wiecznym życiu; jest też najbardziej długowiecznym z europejskich drzew. Jednocześnie cis przypomina o śmierci, gdyż jego igły i drewno są trujące (chociaż jagody jadalne). Drzewo to sadzono na cmentarzach, aby ochraniało zmarłych.

Po tym drzewie, od którego biorą swoje imię, Iwony dziedziczą wolę życia, odporność i elastyczność charakteru. Liczba imienia, dwa, w przypadku Iwony oznacza przede wszystkim umiejętność przystosowania się do warunków życia, do ludzi i środowiska. Iwony mają zdolność brania tego, co najlepsze ze swego wycinka świata, do którego rzucił je ich los. Iwony tak samo jak ich totemiczne drzewo z wdziękiem wrastają w każde otoczenie, zapuszczają korzenie i wszędzie czują się jak u siebie. Są odporne na przeciwności losu. W obliczu trudności nie załamują się: przypominają tym cis, którego sprężyste gałęzie gną się, ale nie łamią. Są opiekuńcze, służą innym ochroną - też tak jak ich drzewo, kryjące wędrowców w swoim cieniu. Iwony rozumieją świat przyrody i wszelkie żywe stworzenia. Intuicyjnie czują, że należą do wielkiego kręgu życia, które nie ma końca. W kontakcie z przyrodą odzyskują siły. Lubią hodować rośliny, są miłośniczkami kwiatów i ogrodów. Jak wszystkie dwójki nie potrafią żyć same dla siebie i do poczucia pełni konieczny jest wokół nich krąg istot, które kochają i które otaczają opieką.

Imię Iwona najbardziej jest wskazane dla tych znaków zodiaku, którym właściwa jest wytrwałość, dobry związek ze światem materialnym i umiejętność wykorzystywania do własnego rozwoju wszelkich warunków, nawet tych mało sprzyjających. Dlatego głównym znakiem odpowiadającym temu imieniu jest Koziorożec, a ponadto Wodnik i Skorpion. Z kolei ze względu na związki ze światem przyrody imię Iwona kojarzy się z księżycowymi znakami Raka, Ryb i Byka. Przypomina również znak Strzelca, jako że z cisu wyrabiano łuki; zresztą św. Iwo jest patronem adwokatów, czyli jednego z typowych zawodów Strzelca.

Wydrukuj tę wiadomość

  Przemysław

Napisane przez: Iwona Agata
24-11-2011, 10:55
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (4)

PRZEMYSŁAW


Pochodzenie: Pochodzenie: słowiańskie
Znaczenie imienia: "przemyślny", inteligentny
Liczba dla imienia: 4
Znak zodiaku: Bliźnięta
Planeta: Merkury
Imieniny obchodzi:
13 Kwietnia, 30 Października

Istniało kiedyś słowiańskie imię Przemysł, które oznaczało człowieka "przemyślnego", a więc bystrego i inteligentnego. W wczesnym średniowieczu pewien wódz imieniem Przemysł założył gród nad Sanem, który od jego imienia nazwano Przemyślem. W późniejszych czasach do Przemysła doczepiono końcówkę "sław", i tak powstał Przemysław.

Tak więc od samego początku imiona Przemysł i Przemysław związane były ze sprytem, obrotnością i przedsiębiorczością. Warto też wiedzieć, że słowem "przemysł", dziś oznaczającym fabryczną produkcję, kiedyś nazywano działalność, która nie była ani chłopską pracą na roli ani wojennym zajęciem rycerstwa i przy której trzeba było "ruszyć głową". "Przemysłem" więc nazywano zarówno handel, jak i myślistwo oraz... zbójowanie. Spośród greckich bogów patronem wszystkich takich zajęć był Hermes, czyli Merkury. Stąd wypływa wniosek, że i dziś Przemysławowie są pod szczególną opieką Merkurego, a charakterem przypominają dwa znaki Merkurego, czyli Bliźnięta i Pannę.

Liczba imienia wynosi cztery. Czwórka jest liczbą stateczną i pokojową, co zgadza się z tym, że i w imieniu Przemysław nie zapisano żadnych wojowniczych treści, tak częstych przecież w słowiańskich imionach. Przemysławowie, jak większość czwórek, są dobrze wpasowani w społeczne układy, żyją w zgodzie ze swoim środowiskiem i sąsiadami, mają wiele zdrowego rozsądku i rozeznania w rzeczywistości - a to, jak wiadomo, jest całkiem niezłym punktem startowym do robienia interesów. Przemysław jest zwykle zrośnięty ze społecznym życiem swojej okolicy, zna chyba wszystkich w swym mieście czy gminie i sam jest postacią popularną. Woli być kimś ważnym w małym miasteczku niż zniknąć w wielkomiejskim tłumie. Budzi zaufanie: dotrzymuje obietnic i nie należy do tych, którym wysiadają nerwy. Przemysławowie, wierni zasadom Merkurego, dobrze się sprawdzają w biznesie, potrafią chwytać okazje i są odporni na namowy różnych lekkoduchów i finansowych fantastów. Przemysławowie dużo podróżują, chociaż zawsze z przyjemnością wracają do domu. Zwykle mają też talent do języków obcych i bywają zdolnymi psychologami.

Imię Przemysław, naładowane energią praktycznej liczby cztery oraz energią żywiołu powietrza i planety Merkury, najlepiej będzie służyć chłopcom ze znaku Bliźniąt. Sprawi, że Przemysławowie Bliźnięta będą spokojniejsi i bardziej pewni siebie od swych pozostałych kolegów z tego znaku. Podobnie korzystny wpływ wywiera to imię na Panny. Rakom (też dobry znak dla Przemysławów) imię to dodaje rozmachu i przedsiębiorczości, Lwom zaś zdrowego rozsądku. Również Strzelcom i Wodnikom imię to każe, można powiedzieć, obiema nogami trzymać się ziemi. Odpowiednie też jest dla Byków i Ryb. Dla Baranów i Skorpionów imię to niesie zbyt łagodne wibracje, dla Wag jest zbyt proste, Koziorożce zaś za mało dopinguje do działania.

Wydrukuj tę wiadomość

  Andrzej

Napisane przez: Iwona Agata
24-11-2011, 10:53
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (3)

ANDRZEJ


Pochodzenie: Pochodzenie: greckie
Znaczenie imienia: mężny
Liczba dla imienia: 7
Znak zodiaku: Koziorożec
Planeta: Słońce
Imieniny obchodzi:
4 Lutego, 16 Maja, 13 Lipca, 21 Lipca, 10 Listopada, 30 Listopada

Greckie imię "Andreas" (nasz Andrzej albo Jędrzej) pochodzi od słowa "andreios", czyli "męski, mężny, dzielny". A chociaż wywodzi się ono z greki, to pierwszy ze słynnych Andrzejów był Izraelitą, rybakiem z Galilei, który jako pierwszy poszedł za Jezusem, a potem powiedział do swego brata Szymona Piotra: "znalazłem Mesjasza". Tak więc już na początku na kartach Biblii imię Andrzej nosi człowiek, który wie, czego szuka, nie waha się i potrafi w okamgnieniu podejmować decyzje, które odmienią całe jego życie. Komuś takiemu rzeczywiście należy się imię Mężny! Według późniejszych świadectw św. Andrzej Apostoł odbywał długie podróże misyjne. Zginął w Grecji śmiercią męczeńską na krzyżu w kształcie litery X. Znak taki nosi odtąd nazwę krzyża św. Andrzeja. W średniowieczu krążyły pogłoski, że św. Andrzej dostał od Jezusa specjalny przekaz tajemnych nauk, które przekazał z kolei swoim uczniom. Istnieją obrazy, na których widać wkomponowane w treść dzieła znaczki "X", świadczące o tym, że malarz, autor obrazu, należał do grona wtajemniczonych.

O wiedzy tajemnej wspominamy dlatego, że liczba imienia Andrzej równa się SIEDEM, a to jest, jak wiadomo, liczba tajemnic i mistycznych zainteresowań. Wpływ siódemki przejawił się również w sposób jakże figlarny: święto tego apostoła stało się dniem wróżb, lania wosku i innych ludowych wyroczni. Połączenie mistycznej liczby siedem i znaczenia "mężny", które jest wpisane w to imię, daje w efekcie bardzo pozytywną energię. Fakt ten tłumaczy zapewne, że imię Andrzej "od zawsze" i we wszystkich językach Europy było tak popularne, a u nas nabrało swojskiego, słowiańskiego brzmienia, iż nikt nie uważa go za obce. Andrzej to imię przede wszystkim tych, którzy "wiedzą" - czyli którzy mają w genach niemalże zapisaną instynktowną wiedzę o tym, jak żyć, i w którą stronę się skierować. Są pewni swoich wyborów i nie tracą swych sił na ciągłe wahania, które wielu ludziom już obrzydziły życie i podcięły skrzydła. Imię Andrzej wręcz wymusza cały komplet pozytywnych właściwości: a więc pewność siebie, cywilną odwagę, prostolinijność i szczerość, wierność i dar opiekowania się tymi, którzy wymagają poprowadzenia silną, męską ręką. U Andrzejów przeważa optymizm, nadmiar energii, dziarskość, wola życia, jasność co do tego, co jest dobre, a co złe. Andrzejowie (podobnie jak Wojciechowie) szczególnie też dbają o to, aby być wzorowymi ojcami i przekazać dzieciom pozytywny stosunek do życia.

Istnieje stara tradycja, która łączy każdego z dwunastu apostołów z poszczególnymi znakami zodiaku. Andrzejowi został przydzielony dziesiąty znak, znak Koziorożca. A że krzyż w kształcie litery X jest prastarym symbolem Słońca i charakter Andrzejów wykazuje mnóstwo cech słonecznych, tak więc planetą, która opiekuje się Andrzejami, jest Słońce. To sprawia, że Andrzejowi są wolni od głównych wad znaku Koziorożca: nie są ani mroczni, ani śmiertelnie poważni, ale nie podlegają też zwątpieniom. Za to dziedziczą koziorożcową wytrwałość. Drugim ?trafionym? znakiem w przypadku Andrzejów jest Lew, a także Strzelec, Rak i Wodnik. Pozostałym znakom imię Andrzej nie szkodzi, przeciwnie, chroni je przed ich wadami. Tak więc Barany i Skorpiony pod wpływem tego imienia wyzbędą się nawyku rządzenia innymi, Bliźnięta - swego roztargnienia, Panny i Wagi - powierzchowności, Ryby wolne będą od wahań, a Byki zyskają więcej energii.

Wydrukuj tę wiadomość

  Zbigniew

Napisane przez: Natka
24-11-2011, 07:20
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (1)

Zbigniew to mężczyzna prawy, pracowity i sprawiedliwy. Ma stałe przekonania. Wcześnie zakłada rodzinę, dba o żonę i dzieci, troszczy się o edukację swoich pociech. Prowadzi dom na wysokim poziomie, lubi przewyższać pod tym względem innych. Wszystko co ma zdobył dzięki własnej pracy. Jest tradycjonalistą w wychowaniu dzieci, pragnie wpoić im szacunek do ludzi, pobożność i zamiłowanie do pracy.

Imieniny Zbigniewa
    17 lutego
    17 marca
    1 kwietnia
    10 października

Zdrobnienia imienia Zbigniew
Benek, Beniu, Bibiszek, Bibuś, Biniek, Biniu, Bych, Byciek, Bydu, Bylu, Bynek, Byniek, Byniol, Byniu, Bysiek, Bysio, Bysiu, Byszek, Byszko, Gniew, Gniewek, Gniewicki, Gniewko, Gniewula, Zbibuś, Zbig, Zbigi, Zbigniewa, Zbigniewik, Zbigu, Zbiniu, Zbych, Zbycho, Zbychu, Zbychula, Zbychulec, Zbychy, Zbyczek, Zbyjdo, Zbylu, Zbynek, Zbynieczek, Zbyniek, Zbynio, Zbyniu, Zbysiaczek, Zbysio, Zbysiol, Zbysiu, Zbysiątko, Zbyszard, Zbyszek, Zbyszelak, Zbyszelek, Zbyszko, Zbyszątko, Zbysław, Zbyś, Zbyń, Zdeniu, Ziba, Zibi, Zibiak, Zibiątko, Zibo, Zibuś, Ziggi, Zybek, Zygfryd

Szczęśliwa liczba: 5
Szczęśliwy kamień: koral
Szczęśliwy kolor: pomarańczowy

Imię Zbigniew w innych językach
    Sbygneus, Sbigneus, Zbyhněv, Zbyněk, Zbyšek (czes.)
    Zbignev (słowac.)
    Zbignev, Zbignjev (połud.-słow.)

Historia imienia Zbigniew
Zbigniew to imię pochodzenia słowiańskiego. Powstało z połączenia dwóch członów: zby- czyli „wyzbyć się, pozbawić” i -gniew czyli „gniew”. Oznacza ono: „ten, który pozbył się gniewu”.

Wydrukuj tę wiadomość

  Mirosława

Napisane przez: Natka
24-11-2011, 07:15
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (1)

Mirosława jest kobietą gwałtowną i energiczną, prawdziwą panią szeryf „w spódnicy”. Zdarzają jej się wybuchy gniewu, bywa męcząca dla otoczenia, ale generalnie można na niej polegać. Nie pozwala na żadne słowa krytyki skierowane pod jej adresem. Przy tym jest zawsze solidna, pracuje z zapałem i ochotą, lubi mieć wszystko przygotowane na czas i zapięte na ostatni guzik.

Imieniny Mirosławy:
2 lutego,
26 lutego,
26 lipca.

Zdrobnienia imienia Mirosława:
Milka, Mimi, Mira, Mircia, Mireczka, Mirek, Mireńka, Miri, Mirka, Miro, Mirolcia, Miron, Mirosławka, Mirunia, Mirusia, Miruś, Misia, Sława, Sławunia.

Przysłowia:
"W klejnot się zmienia Mirosława, miłość to jego jest oprawa (Włodzimierz Ścisłowski).

Szczęśliwa liczba: 3
Szczęśliwy kamień: hematyt
Szczęśliwy kolor: grafitowy

Historia imienia Mirosława:
Imię Mirosława pochodzi z języka słowiańskiego i składa się z dwóch członów – miro („pokój”) i sława. W polskich źródłach funkcjonuje od 1222 roku. Istnieje też forma tego imienia z odwróconą kolejnością członów, mianowicie Sławomira.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://imiona.sennik.biz/m/miroslawa.html">http://imiona.sennik.biz/m/miroslawa.html</a><!-- m -->

Wydrukuj tę wiadomość

  Renata

Napisane przez: Natka
24-11-2011, 06:52
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (5)

Renata to kobieta zdecydowana, dokładna, samodzielna i aktywna. Jest wytrwała i zaradna, potrafi wyjść zwycięsko z każdej sytuacji i nie zraża się przeszkodami, które spotyka na drodze. Każda praca jest dla niej niczym życiowe zadanie, czasami jest aż do przesady pedantyczna. Renata uwielbia życie rodzinne. Bardzo trudno wyprowadzić ją z równowagi, ale w pewnych sytuacjach potrafi wybuchnąć i pokazać pazurki.

Imieniny Renaty:  28 marca, 12 listopada

Patroni i święci: św. Renata z Bawarii

Zdrobnienia imienia Renata
Ata, Atka, Enia, Eniusia, Kata, Katka, Nacia, Nacik, Nata, Natka, Niusia, Niutek, Niuśka, Nusia, Re, Redżia, Reggie, Ren, Rena, Renacia, Renaciak, Renacik, Renacisko, Renaciulka, Renaciątko, Renasia, Renate, Renateczka, Renatka, Renatunia, Renatusia, Renatuśka, Renault, Renaś, Rencia, Renciczek, Rencik, Rencistka, Renczi, Renczysia, Renczysława, Rene, Renee, Renek, Reni, Renia, Reniaczek, Reniata, Reniatek, Reniek, Renifer, Reniferek, Renik, Renio, Reniolda, Reniosław, Renisława, Reniuch, Reniuchna, Reniulek, Reniulka, Reniusia, Reniuska, Reniut, Reniuta, Reniutek, Reniuś, Renka, Reno, Renta, Renula, Renulka, Renunia, Renusia, Renutek, Renutka, Renuśka, Renówa, Resia, Reń, Reńcia, Reńka, Rita, Roni, Ryna, Ryniek, Terenia

Przysłowia
„Ponieważ nie ma brata Renata, to z kolegami chętnie się brata”

Szczęśliwa liczba: 5
Szczęśliwy kamień: bursztyn
Szczęśliwy kolor: koniakowy

Imię Renata w innych językach
   Renate, Renée (ang., fr., niem.)

Historia imienia Renata
Renata to imię pochodzenia łacińskiego. Powstało od łacińskiego słowa renatus czyli odrodzona.

Źródło: http://imiona.sennik.biz/r/renata.html

Wydrukuj tę wiadomość

  Koper ogrodowy

Napisane przez: Krystyna
23-11-2011, 22:42
Forum: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne
- Odpowiedzi (6)

   
Koper ogrodowy (Anethum graveolens) 
Należy do rodziny selerowatych (Apiaceae).
Jest rośliną jednoroczną, dorastającą do 120 cm. 
Łodygę ma dętą, nagą, kreskowaną, rozgałęzioną.
Liście o nitkowatych odcinkach, 3-4krotnie pierzaste; wraz z pędem mają sinozielone zabarwienie.
Zebrane w baldachy drobne kwiatki mają żółtą barwę.
Owocem jest owalna rozłupnia.  
Najprawdopodobniej pochodzi z Indii i Persji (dzisiejszego Iranu).
Do Europy sprowadzony został przez krzyżowców.
Obecnie zadomowił się w krajach śródziemnomorskich oraz w Ameryce Północnej.
Spotyka się też koper często w stanie zdziczałym.
Od najdawniejszych czasów znane są jego właściwości przyprawowe oraz lecznicze.

Koper należy do bardzo delikatnych i aromatycznych przypraw.
Cały surowiec ma przyjemny zapach, a smak słodkawy i nieco palący.
Zielonej natki kopru ogrodowego używa się dla jego aromatu od wczesnej wiosny do jesieni, głównie w postaci poszatkowanej.
Koper nie utraci swego wspaniałego i przyjemnego aromatu tylko wówczas, jeśli używa się go w stanie świeżym.
Zamrożony, niestety, traci dużą część typowego dla niego aromatu, zaś suszony jest tylko marną namiastką świeżego.
Przechowywać można także koper silnie zasolony i mocno upchany w szczelnie zamykanych słoikach.
Świeże liście kopru nadają surówkom, majonezom oraz specjalnym sosom koperkowym niepowtarzalny smak.
Dodaje się je także do jaj, zup i ryb, do posypania nowalijek, sałaty, mięs i sosów, a także do sporządzania masła roślinnego.
Baldachy z nasionami, dzięki olejkom eterycznym nadają ogórkom wspaniały aromat.        
Dodana do octu łodyga wraz z liśćmi i kwiatem lub baldachem z nasionami pozwala uzyskać specyficzny, przyjemny smak.
Owoce kopru dodaje się również do potraw z kiszonej kapusty, a także świeżej, do wypieku chleba, rogalików itp.
źródło

Koper – w języku polskim nazwa zwyczajowa dwóch rodzajów roślin: Anethum L. i Foeniculum Mill. 
W drugim przypadku w piśmiennictwie naukowym stosowana jest jako poprawna nazwa Fenkuł.
[opiszę go oddzielnie]
Obydwa rodzaje należą do rodziny selerowatych (Apiaceae Lindl.).
Poniższy opis dotyczy rodzaju koper Anethum
https://www.britannica.com/plant/dill/me...546/192187

Wydrukuj tę wiadomość

  Adela

Napisane przez: Rani
23-11-2011, 21:33
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (1)

ADELA

Imie to wywodzi się od starogermańskiego miana Adalheidis, które powstało z połączenia słów adal – 'szlachetny', 'wspaniały' oraz heid – 'osoba'. Określano tak kobietę szlachetnego rodu. Współczesna forma tego imienia pochodzi z języka francuskiego. W Polsce było ono popularne w latach trzydziestych XX wieku. Obecnie występuje dość rzadko.

Liczba dla imienia: 5
Znak zodiaku: Baran
Planeta: Mars
Imieniny obchodzi:
3 stycznia, 28 lipca, 23 listopada, 24 grudnia


Imię Adela jest też znane jako Adelajda, Adelina lub najkrócej: Ada. Pochodzi z dawnego języka niemieckiego. Imię Adela brzmi lekko, sprężyście i zachęca do życia aktywnego. Jego liczba: pięć, sprawia, że Adele są rzeczywiście naładowane energią, uwielbiają ruch i przygody. A jednocześnie działa ta magia, która to imię powołała do życia - co oznacza, że Adele mają ponadto "wbudowany" pęd do doskonałości, bo to przecież oznacza bycie "szlachetnym".

Adele znają swoją wartość, są pewne swego i nie dadzą sobie wmówić, że mogłoby być inaczej. W ogóle są odporne na namowy, mają zdecydowane przekonania i nie boją się mówić prawdy prosto z mostu. Chociaż... czasami mogą nie rozumieć tego, że życie nie zawsze bywa tak proste, jak to one sobie wyobrażają. W każdym razie Adele do swojego celu zmierzają najkrótszą drogą, która zwykle bywa skuteczna. Czasem też po drodze pozostawiają sporą gromadkę złamanych serc i rozczarowanych wielbicieli. Jak powiedzieliśmy, ideałem Adeli jest być kimś pierwszym, najlepszym, najdoskonalszym w pewnej dziedzinie. I zwykle to im się udaje. Przy tym wykazują też zamiłowanie do ścigania się, do ryzykownych przedsięwzięć, a nawet - do hazardu. Ale kiedy Adela przystępuje do gry, czyni to według określonej metody i oblicza prawdopodobieństwo wygranej.

Spod jakiego znaku powinny być te dzielne amazonki, Adele? Oczywiście idealnym znakiem dla tego imienia jest Baran oraz jego ogniści krewni: Strzelec i Lew. Imię to doda też energii Wodnikowi i Pannie. Nadane dziewczynce spod znaku Koziorożca nada jej wielką wolę działania i uchroni przed pesymizmem, Skorpiona nauczy szczerości, a Bliźnięta - zdecydowania. Można jeszcze tym imieniem obdarowywać Ryby, może - Wagi. Byki zaś i Raki mają wiele swoich własnych imion.

Znane osoby noszące imię Adela:

-Adele – brytyjska piosenkarka, autorka tekstów.
-Adela Dankowska (ur. 1935) – pilot szybowcowy; ustanowiła 12 rekordów świata i 35 rekordów Polski. W 1975 r. została uhonorowana Medalem Otto Lilienthala przyznawanym przez Międzynarodową Federację Lotniczą raz w roku tylko jednemu pilotowi.
- Adela Noriega (ur. 1969) – meksykańska aktorka
- Adela z Szampanii - zona Ludwika VII

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot