[Krystyna]

   
Wspaniały srebrny pierścionek indo grecki z wklęsłym chalcedonem z trzema główkami w profilu (prawdopodobnie królewski) 
Około 150 pne

[Krystyna]

   
Czerwonawo-brązowe szkło 
Jowisz siedzący z orłem.
35 x 40 x 8 mm
Model wydaje się być wklęsłością przypisywaną Luigiemu Diesowi (z dolnym greckim podpisem nawiązującym do Kromosa).
 Na ten sam temat: intaglio Giovanniego Calandrelli w kol. Poniatowski (Paoletti tome VII, 116). Produkcja z czasów Grand Tour. 
Przełom XVIII i XIX wieku.
źródło

[Krystyna]

   
Popiersie armeńskiej księżniczki Warazadukta
około 330 rne
Popiersie ormiańskiej księżniczki Warazadukty, córki Chosroesa II, żony Papa, syna Katolikosa Jusika.
Dominującą cechą mniej indywidualnego portretu jest duże oko. 
Drobny płaski styl perłowy.
Materiał Granat
Garnet, dark reddish brown, clear, translucent. In modern gilded silver setting with movable strap.
źródło

[Krystyna]

   
Popiersia portretowe przedstawiają obraz  chrześcijańskiej rodziny
Zestawione są popiersia małżonków, po lewej brodaty mężczyzna, po prawej kobieta, która nosi fryzurę z czubatego futra. 
Między rodzicami popiersie córki. 
Powyższy krążący grecki napis wymienia nazwiska opiekuna. 
W przekładzie brzmi: „Powodzenia, Pancharis, ze swoją kochanką Basilissą i Pauliną”. 
Pomiędzy i pod popiersiami: „Życie (jest) jedynym Bogiem”.

Rrzymski 
Późny okres cesarski
Obramowanie W połowie III wieku naszej er
Sardonyx, warstwowo poziomy. 
W nowoczesnym, emaliowanym złotym otoczeniu jako zawieszka z oczkiem i pierścieniem powyżej, małym oczkiem poniżej.
źródło

[Krystyna]

   
Wisiorek ze szkła rzymskiego Cameo (Priam i Achilles)
źródło

[Krystyna]

   
Rzymska kamea sardonyx z I i II wieku ne pokazuje Kupidyna na rydwanie napędzanym motylem. 
Jest osadzony w złotym pierścieniu z XIX wieku.
źródło

[Krystyna]

   
Roman  Sardonyx Cameo  ISIS
CIRCA 1ST-2ND CENTURY A.D.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Dzięki bardzo życzliwemu i hojnemu dobroczyńcy zorganizowano spotkanie z Hazel Forsyth, kustoszem Muzeum Londynu, który otworzył sklepienia, aby mieć prywatny widok kilku wyjątkowych dzieł z kolekcji Cheapside Hoard. 
Aby zobaczyć w bardzo bliskiej odległości (bez dotykania) nieosadzoną scenę wyrzeźbioną z sardonyxu i przypisaną kultom aleksandryjskim w drugim lub pierwszym wieku przed naszą erą, przedstawiającą profilowaną głowę królowej ptotemaicznej z nakryciem głowy sępa wyciętym z górnej brązowej warstwy z kamienia, zapiera dech w piersiach i ilustruje jakość skarbu.
wiecej tutaj...

[Krystyna]

   
Firma jubilerska Castellani (1814–1927) stała się znana ze swojej „włoskiej biżuterii archeologicznej” która składała się z kopii i imitacji biżuterii rzymskiej, greckiej i etruskiej. 
Prace firmy w tym stylu stały się szczególnie popularne od lat 50. XIX wieku ze względu na wzrost nacjonalizmu w wyniku wysiłków na rzecz zjednoczenia Włoch, choć zaczęły one powstawać w latach 30. XIX wieku. 
Tego rodzaju dzieła były postrzegane przez Włochów jako odzwierciedlenie ich dziedzictwa i związku z ich przeszłością. 
Castellani badali starożytne dzieła, a ich celem w odtworzeniu tych przedmiotów było powrót do tradycyjnych metod rzemiosła i biżuterii.

Ta broszka jest szczególnie patriotyczna, ponieważ kamea pośrodku przedstawia personifikację Włoch. 
Broszka pochodzi z końca XIX wieku, po zjednoczeniu Włoch. 
Patriotyczne uczucia przetrwały we Włoszech w pięćdziesiątą rocznicę panowania króla Wiktora Emanuela II, który poparł zjednoczenie Włoch, obchodzonego w 1911 r. 
Kiedy ta broszka została stworzona, Castellanis byli znani z produkcji kamei. 
Tworzenie kamei z klejnotów, takich jak szafir, z którego ten jest zrobiony, było bardziej czasochłonne niż coraz popularniejsza i bardziej miękka skorupa, która wyróżnia biżuterię Castellani od tych, którzy zaczęli naśladować swój styl. 
Jednak Castellani nie sami stworzyli te kamee. 
Zamiast tego zlecili rzeźbiarzom klejnotów grawerowanie i rzeźbienie kamieni, które już posiadali. 
Prace zlecone przez Castellanis od tych rzeźbiarzy klejnotów zostały oznaczone z tyłu znakiem firmowym, podwójnym C, podobnie jak logo współczesnej firmy Chanel. 
Ta broszka ma podwójny znak C.
źródło

[Krystyna]

   
Broszka z lat 20-tych 
Egipska bogini odrodzenia Bogini Isis Cameo
Broszka z lat 20-tych egipskiego odrodzenia Isis Pewter Cameo Vintage Pin
Interesujące: Odrodzenie egipskie powróciło w latach 20. XX wieku ze stylem Art Deco i fascynacją odkryciem grobowca króla Tutanchamona w 1922 r.
źródło

[Krystyna]

   
Sardonyx Cameo of the Trial of Orestes, Asia Minor, 1st Century BC
Pokazano tutaj Atenę oddającą głos na Orestesa, który był sądzony za zabójstwo własnej matki, Clytemnestry. 
Zabił ją w akcie zemsty, ponieważ zamordowała jego ojca, króla Agamemnona po tym, jak poświęcił własną córkę, Ifigenię, aby jego flota mogła wypłynąć na Troję.
Ponieważ głosy pozostałych jurorów były powiązane, głosowanie Ateny zdeterminowało los Orestesa i wyszedł na wolność. 
Opowieść o próbie Orestes' jest opowiedziana w The Eumenides, ostatecznej grze The Orestia i Ajschylosa
źródło

[Krystyna]

   
Cameo of Minerva and France protecting a newborn child (1751)
Sardonyx
źródło

[Krystyna]

   
Ta kamea została stworzona w Rzymie, w I wieku pne, przedstawia maskę Silene.
W mitologii greckiej  Silenus  jest satyrem, przybranym ojcem i wychowawcą boga Dionizosa, który nieustannie mu towarzyszy. 
Jest także bogiem, który uosabia pijaństwo, został nabyty przez państwo w 1896 roku
Departament Monet, Medali i Antyków
źródło

[Krystyna]

   
Płaskorzeźba, reprezentująca kobiecy profil w stylu antycznym, z bardzo drobno rzeźbionymi detalami, szczególnie w pielęgnacji włosów i odzieży. 
Francja, około 1860 r.
Kameę tę i inne można znaleźć w Fabian de Montjoye Rue Saint Honore w Paryżu 
Beżowo-biały Chalcedon (dwie warstwy)
źródło

[Krystyna]

   
Kamea z muszli z początku XVI wieku, stworzona w Norymberdze w Bawarii w stylu i epoce renesansu.
 Dwóch mężczyzn noszą dwie pochodnie. 
Obecnie w BNF.
Napis: FEV AV CV LADY OF VIRGILE:
źródło

[Krystyna]

   
Popiersie Ludwika II, początek XVII
Ludwik II był królem Francji od 846 do 879. 
To kamea muszli w Bibliotece Narodowej Francji, medale monet Richelieu i zabytkowa, niepowtarzalna kopia.

 Na rewersie nakładana jest warstwa czarnej pasty (wosk? Tar?). Aby dać złudzenie sardoine, jest to część serii kamei, które zostały przywrócone dzięki mačénat hrabiny Jean Jacques De Flers

Na rewersie nakładana jest warstwa czarnej pasty (wosk? Tar?) Aby dać złudzenie sardoine. Ta seria kamei została przywrócona w latach 1993-1994 dzięki hojności hrabiny Jean-Jacques de Flers
źródło

[Krystyna]

   
Owalna Kamea Agat z XVII wieku, przedstawia popiersie młodego Herkulesa 
źrodlo

[Krystyna]

   
Kamea z XIII wieku: Adam i Ewa w ziemskim raju.
Trójwarstwowy Sardonyx, brązowy, niebieskawy, rdzawy
Według Ernesta Babelona ta kamea jest starożytna i reprezentuje argument Ateny i Posejdona o  dominację Attyki; w XV-XVI wieku zostałby przebudowana w celu przedstawienia sceny  biblijnej, Adama i Ewy w ziemskim raju. 
Zwycięska Atena odnosi się do drzewa oliwnego, symbolu  pokoju, który zasadziła, podczas gdy Posejdon przyniósł źródło słonej wody.
więcej tutaj...

[Krystyna]

   
Kamea Caracalla na koniu
Tworzenie / wykonanie: 1 kwartał 3 wiek
Epoka / Styl / Ruch:  cesarski rzymski
Materiały i techniki: Onyks (trójwarstwowy)
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Kamea Caracalla na koniu
Tworzenie / wykonanie:   1 kwartał 3 wiek
Epoka / Styl / Ruch:  cesarski rzymski
Materiały i techniki: Onyks (trójwarstwowy)
źródło

[Krystyna]

   
Ta kamea jest najbardziej znana, a także najczęściej kopiowana

Kamea sardonyx z późnego okresu hellenistycznego (Neapol, Narodowe Muzeum Archeologiczne)

Pokazuje dwóch bohaterów z ich odpowiednimi atrybutami: Atenę i Posejdona

źródło

[Krystyna]

   
Dwuwarstwowa kamea agatowa. 
Popiersie rzymskiej cesarzowej.
33 x 43 x 8 mm
Postać jest zwrócona w lewo i charakteryzuje się lekko aksamitnym nosem, okiem z wygrawerowaną źrenicą, dużym uchem, małymi ustami i brodą, z wyciągniętymi do tyłu ryflowanymi włosami czoło i na karku dwa warkocze umieszczone obok siebie. 
Portret nawiązuje stylistycznie do modeli dynastii Seweryjczyków lub po nich (Giulia Domna, Fulvia Plautilla, Aquilia Severa, Cornelia Supera). 
Nieznaczne ślady zużycia, ślady poparzeń i antyczne wióry na krawędzi. 
Na odwrocie wygrawerowano napis. 
Ciekawa praca, być może antyczna i przerobiona w okresie renesansu.
XVII-XVIII wiek.
źródło