[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Artemisia Eriantha
Bylica Skalna Artemisia Umbelliformis subsp. Eriantha ) – podgatunek bylicy Artemisia Umbelliformis z rodziny astrowatych.
Według starszych ujęć taksonomicznych traktowany jako odrębny gatunek – Artemisia Eriantha

Występuje w górach Europy (Alpy, Apeniny, Pireneje, Karpaty, góry Półwyspu Bałkańskiego).
W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach i jest bardzo rzadka.
Potwierdzono występowanie tego gatunku na 4 stanowiskach w Tatrach Zachodnich (Tomanowe Stoły, Baniste, Ciemniak, Piekło) i 7 stanowiskach w Tatrach Wysokich (Niżnie Rysy, nad Morskim Okiem, Mięguszowieckie Szczyty, Dolinka pod Kołem, pod Zadnim Mnichem, Mała Galeria Cubryńska, Cubryna)
Najwyżej z nich położone jest stanowisko pod Zadnim Mnichem (2150 m)

Bylina, chamefit, oreofit o silnym zapachu.
Rośnie w szczelinach skalnych, zwłaszcza w piętrze alpejskim.
Kwitnie od sierpnia do września. Liczba chromosomów 2n=18, 36.
Gatunek charakterystyczny zespołu Drabo-Artemisietum
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bylica_skalna
https://dryades.units.it/floritaly/index...ll&id=5719
https://www.sibilliniweb.it/citta/genepi...sibillini/

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Artemisia Filifolia
Artemisia Filifolia , znana pod nazwami zwyczajowymi , takimi jak Szałwia Piaskowa , to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny astrowatych .
Pochodzi z Ameryki Północnej , gdzie występuje od Nevady na wschód do Południowej Dakoty , a stamtąd na południe do Arizony , Chihuahua i Teksasu .
Artemisia Filifolia to rozgałęziony, drzewiasty krzew dorastający do 1,5 metra (4 stopy 11 cali) wysokości.
Łodygi pokryte są wąskimi, nitkowatymi liśćmi o długości do 8 centymetrów (3,1 cala) i szerokości nie większej niż pół milimetra.
Liście są czasami podzielone na segmenty.
Występują pojedynczo lub ułożone w pęczki .
Kwiatostan jest wiechą zwisających główek kwiatowych . Każda główka zawiera sterylne różyczki krążków i 2 do 3 płodnych różyczek promieni.
Owocem jest mały niełupek . Niełupki nie mają tendencji do rozprzestrzeniania się daleko od rośliny macierzystej.

Występowanie:
Gatunki północnoamerykańskie, występujące na dużym obszarze obejmującym zachodnią i część środkowo-zachodnią część USA (Kansas, Nebraska, Oklahoma, Południowa Dakota, Kolorado, Wyoming, Nowy Meksyk, Teksas, Arizona, Nevada, Utah), rozciągają się również na północ od Meksyku (Chihuahua).
Ekologia:
Gatunek dominujący na terenach, gdzie podłożem jest gleba głęboko piaszczysta, a roczna suma opadów wynosi tylko 220-600 mm. Rośnie na wydmach, preriach, zaroślach i łąkach; na wysokości 500–2000 m. Może stać się uciążliwym chwastem. Kwitnie od sierpnia do października.
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_filifolia
https://botany.cz/cs/artemisia-filifolia/

[Krystyna]

   
   
   
       
Artemisia Frigida
Artemisia Frigida to szeroko rozpowszechniony gatunek rośliny kwitnącej z rodziny astrowatych , znanej jako rodzina słoneczników .
Pochodzi z Europy , Azji i znacznej części Ameryki Północnej
W niektórych częściach północno-środkowej i północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych jest gatunkiem introdukowanym
Nazwy zwyczajowe obejmują Szałwię Frędzlową, Szałwię Preriową, Szałwię Arktyczną i Szałwię Pastwiskową.
Roślina nie jest jednak blisko spokrewniona z prawdziwym mędrcem Szałwia .

Artemisia Frigida ma wiele zastosowań dla rdzennej ludności Ameryki Północnej .
Jest używana leczniczo na kaszel, przeziębienie, rany i zgagę przez czarną stopę .
Lud Cree używa ją na ból głowy i gorączkę, a lud Tewa na zapalenie żołądka i niestrawność .
Ma również zastosowania ceremonialne i weterynaryjne , w tym dla Czarnej Stopy, która podobno używała zmiażdżonych liści do „ożywiania susłów po tym, jak dzieci uderzyły je pałką podczas gry”.
Wśród Zuni z całej rośliny robi się napar na przeziębienie.
Gałązki tej rośliny i kłosy kukurydzy są przymocowane do zdobionych tabliczek i noszone przez tancerki w dramacie. Gałązki są również zanurzane w wodzie i obsadzone kukurydzą, aby kukurydza rosła obficie.
Pasterze mongolscy z prawego sztandaru Bairin i lewego sztandaru Bairin z Mongolii Wewnętrznej przygotowują wywar na bazie wody ze świeżej lub suszonej Artemisia Frigida z Sabina Vulgaris, Sanguisorba Officinalis , Rhododendron Micranthum i Ephedra Sinica do leczenia bólu stawów .

Artemisia Frigida jest również wykorzystywana w kształtowaniu krajobrazu oraz do kontroli erozji i ponownego wegetowania pastwisk.
Jest odporny na suszę
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_frigida
https://botany.cz/cs/artemisia-frigida/

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Artemisia Genipi
Występowanie:
Gatunek alpejski, rośnie we Francji, północnych Włoszech, Szwajcarii, Liechtensteinie, Austrii i Słowenii.
Ekologia:
Siedliskiem są żwirowe kopce morenowe, rzadziej szczeliny skalne w miejscach wilgotnych, głównie na skałach krystalicznych wzbogaconych wapieniem.
Stanowiska znajdują się na wysokości 1400–2800(–3800) m.

Charakterystyka:
Wieloletnia roślina zielna o wysokości 5-15 cm, wełniście biała, z prostymi łodygami i pełzającymi, wyprostowanymi lub wznoszącymi się gałęziami.
Liście podstawowe, krótko ogonkowe, mają łopatkowatą, trójdzielną blaszkę, z trójdzielnymi laciniae.
Prawie siedzące główki kwiatowe są ułożone w gęste, mniej lub bardziej wydłużone kłosy.
Każda główka kwiatowa o szerokości 5-8 mm, jajowata lub kulista, składa się z 10-20 złocistożółtych kwiatów.
Siedlisko:
Charakterystyczna roślina regionów alpejskich, rośnie wśród głazów w małych kępach na wysokości od 1500 do 3000 metrów.
Właściwości farmaceutyczne:
Do celów leczniczych wykorzystuje się kwitnącą roślinę, zbieraną na początku kwitnienia i suszoną w zacienionym i przewiewnym miejscu.
Korzeń można również wykorzystać, zbierając go latem. Właściwości tonizujące, przeciwskurczowe, napotne
Zastosowanie w kuchni:
Właściwości  i podobnych odmian koncentrują się na zawartych w nich gorzkich składnikach, które czynią je doskonałymi do przyrządzania aperitifów i produktów trawiennych.
Może być również stosowany do zwalczania chorób układu oddechowego.
Alpiniści wykorzystują wiele gatunków Genepì, macerując je w grapie, uzyskując likier żołądkowy, który wydaje się mieć zdolność leczenia choroby wysokościowej.

Notatka
Niektóre bylice zawierają tujon, związek w przeszłości związany ze specyficzną patologią, absyntyzmem.
Współczesne badania zmniejszyły toksyczność tujonu, który w niewielkich ilościach zawarty jest również w absyncie z Alp Zachodnich, charakteryzującym się obecnością innego terpenu, tlenku ocymenu.
Wiele Bylic zawiera gorzkie nielotne terpeny, takie jak absynt, związek, który może być postrzegany jako gorzki w homeopatycznym rozcieńczeniu 1 mg w 30 litrach wody.
Nawet jeśli jest to ograniczone z toksykologicznego punktu widzenia, problem tujonu pozostaje z regulacyjnego punktu widzenia, biorąc pod uwagę, że UE ustaliła maksymalny limit jego obecności w likierach przygotowanych z bylicy pospolitej (35 mg na litr).
Z "Flora Italia" Sandro Pignattiego - Edagricole
https://botany.cz/cs/artemisia-genipi/
https://www.fungoceva.it/erbe_ceb/Artemisia_genepi.htm
Rodzina Genipi
https://fleuralpine.com/en/le-genepi/
https://wiki2.org/es/Artemisia_genipi

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Artemisia Genepi-Likier, nalewka
 Artemisia Gepini jest podstawowym składnikiem do przygotowania likieru aromatycznego Genepi.
Genepi lub Genepy spotykamy głównie w postaci likieru
Ale czy znasz wszystkie sekrety tej rośliny? 
Bo tak, Genepi to przede wszystkim likier o kwiatowym i ziołowym aromacie, dzika alpejska roślina obdarzona wieloma zaletami. Skoncentruj się na jego specyfice i zastosowaniu.
Historia Genepi
Genepi to roślina z rodziny Artemisia , która rośnie w Alpach na wysokości od 1500 do 3000 metrów nad poziomem morza. 
Historycznie był używany przez ludzi z gór w postaci herbatek ziołowych do wywoływania pocenia się podczas ostrych chorób.

Genepi jest znany ze swoich właściwości aromatycznych i leczniczych. 
Roślina, której olejki eteryczne przywołują aromaty zarówno miodowe, jak i ziołowe, jest nadal uważana przez wielu przewodników alpejskich za lekarstwo na niepowodzenia, które mogą napotkać wędrowcy. 
Ma właściwości energetyzujące, tonizujące, stymulujące i stomatyczne.

Szczyt kwitnienia przypada zwykle na początek lipca. 
Genepi to roślina chroniona, której zbiór jest regulowany w zależności od departamentów i masywów.
 Maison Meunier zdecydował się stworzyć własną uprawę Genepi w Sabaudii, aby kontrolować jakość swoich dostaw roślin i zachować alpejskie masywy.

Różne odmiany Genepi
Istnieje pięć różnych odmian Genepi, z których dwie są wykorzystywane w destylarni Meunier do produkcji naszych destylatów roślinnych.

Żółty Genepi lub Artemisia Umberlliformis
Ta Genepi to odmiana, z którą zbieracze spotykają się najczęściej. 
Na roślinach uprawnych kwitnące gałęzie liczy się po kilkadziesiąt. 
Kwitnie od 1500 metrów nad poziomem morza. 
Podczas kwitnienia gałąź ma bladozielony kolor, a żółte kwiaty zdobią łodygi aż do góry. 
Ta odmiana oferuje bardzo zrównoważone aromaty.

Czarna Genepi lub Artemisia Genipi
Ten rzadszy Genepi rośnie na wyższych wysokościach, co utrudnia jego uprawę. 
Jego kwiaty są znacznie mniej liczne, z 2 do 5 kwitnących gałązek na plan. 
Łodyga kwiatowa jest gruba i krótsza, koloru fioletowo-czarnego. 
Żółte główki kwiatowe są skupione na szczycie łodygi i otoczone czarniawymi przylistkami. 
Ta odmiana oferuje ostrzejsze, mocniejsze aromaty.

Likier Genepi
W 1809 roku Charles Meunier, botanik i gorzelnik, odkrył aromatyczne i lecznicze właściwości rośliny Genepi. 
Następnie zdecydował się go destylować, w towarzystwie aromatycznego bukietu 14 roślin alpejskich, aby zrównoważyć aromaty. 
W ten sposób Charles Meunier stał się twórcą oryginalnej receptury likieru Genepi, który następnie sprzedawany był przez Destylarnię.
Aromaty Genepi można ekstrahować na różne sposoby: przez macerację i destylację.
https://www.distillerie-meunier.com/dist...-or-genepy

Genepy to alpejska nalewka wytwarzana w Dolinie Aosty.
Alkohol maceruje się z cukrem oraz tutejszymi ziołami przede wszystkimi Bylicami, które we Włoszech są właśnie nazywane Genepy.
W pierwszej kolejności jest to Artemisia Glacialis czyli tzw. Bylica Lodowcowa.
Ta objęta ochroną roślina rośnie na wysokości powyżej 2000 tys. m i na jego zbieranie trzeba uzyskać zezwolenie.
Poza tym w skład Genepy wchodzą też inne Bylice takie jak: Piołun, Artemisia Mutellina, Artemisia Spicata oraz tzw. Piołun alpejski (łac. Artemisia Umbelliformis).
W zależności od użycia świeżych bądź suszonych ziół uzyskuje się nalewkę zieloną lub jasnożółtą.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Genepi
https://www.notatnikkuchenny.pl/genepy/
https://pl.frwiki.wiki/wiki/G%C3%A9n%C3%A9pi
https://www.turinepi.com/2018/05/g-is-for-genepy.html

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Artemisia Glacialis
Artemisia Glacialis , Glacier Wormwood,-piołun lodowcowy, to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny astrowatych
Dorasta do około 18 cm (7,1 cala) wysokości i pochodzi z alpejskich regionów Francji, Włoch i Szwajcarii.
Artemisia Glacialis jest historycznie stosowana w likierach , a także preparatach trawiennych i żołądkowych.
Anthesis lipiec - sierpień
Subendemiczne rozmieszczenie zachodnich Alp, występuje we Włoszech w Dolinie Aosty i Piemoncie.
Wcześniej zgłaszane przez pomyłkę w Ligurii i Wenecji Euganejskiej.
Siedlisko
Środowiska skalne i szczątki morenowe, rzadziej spotykane na skalistych lub kamienistych pastwiskach alpejskich, na wysokości od 2100 do 3300 m n.p.m.
Właściwości farmaceutyczne:
Do celów leczniczych wykorzystuje się kwitnącą roślinę, zbieraną na początku kwitnienia i suszoną w zacienionym i przewiewnym miejscu.
Korzeń można również wykorzystać, zbierając go latem.
Właściwości tonizujące, przeciwskurczowe
Zastosowanie w kuchni:
Właściwości Genepì i podobnych odmian koncentrują się na zawartych w nich gorzkich składnikach, które czynią je doskonałymi do przyrządzania aperitifów i produktów trawiennych.
Może być również stosowany do zwalczania chorób układu oddechowego.
Alpiniści
wykorzystują wiele gatunków Genepì, macerując je w grapie, uzyskując likier żołądkowy, który wydaje się mieć zdolność leczenia choroby wysokościowej.
Z "Flora Italia" Sandro Pignattiego - Edagricole
https://www.fungoceva.it/erbe_ceb/Artemi...cialis.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_glacialis

[Krystyna]

   
   
   
   
Artemisia Gorgonum
Występowanie:
Endemiczny dla Wysp Zielonego Przylądka
Rośnie w wyższych partiach wysp Santo Antão, Santiago i Fogo.
Jedyny gatunek Piołunu na wyspach, spokrewniony z gatunkiem kanaryjskim Artemisia Tuscula i maderskim Artemisia Argentea .

Ekologia:
Jeden z typowych krzewów występujących na wyższych wysokościach, zwłaszcza na stanowiskach suchych powyżej 800 m npm Wyspie Fogo towarzyszy również pole pyłu wulkanicznego.
https://botany.cz/cs/artemisia-gorgonum/
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_gorgonum

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Artemisia Granatensis
Synonimy
Artemisia bazylika Webb ex Willk. & Lange
Artemisia rupestris Lag. & Rodr.

To wieloletnia roślina należąca do rodziny Compositae ( Asteraceae ).
Gatunek ten jest endemiczny dla Sierra Nevada w Hiszpanii i jest krytycznie zagrożony wyginięciem.
W rzeczywistości szacuje się, że pozostało mniej niż 2000 egzemplarzy.

Jest to roślina wieloletnia, w przeciwieństwie do rumianku pospolitego, który jest jednoroczny; wydziela podobny zapach. Ma długi korzeń , który zatapia się w piargach szczytów, z mnóstwem łodyg wokół niego tworzących trawę , z których wyrastają pionowe kwieciste gałązki , a każda z nich kończy się kilkoma małymi główkami.
Podobnie jak delikatny rumianek, nie ma języczków

Artemisia Granatensis została opisana przez Pierre'a Edmonda Boissiera i opublikowana w Bibliothèque Universelle de Genève ns, 13: 409. 1838.2

Etymologia
Istnieją dwie teorie na temat etymologii Artemizji : według pierwszej swoją nazwę zawdzięcza Artemidzie , siostrze bliźniaczce Apolla i greckiej bogini łowów i cnót uzdrawiających, zwłaszcza ciąży i porodu
Zgodnie z drugą teorią, rodzaj został nadany na cześć Artemizji II , siostry i żony Mausolusa , króla Karii, 353-352 pne. C., który panował po śmierci władcy.
Mauzoleum w Halikarnasie , jeden z siedmiu cudów świata , zostało wzniesione na jego cześć .
Była znawcą botaniki i medycyny
Granatensis : epitet geograficzny odnoszący się do jego położenia w Granadzie
https://es.wikipedia.org/wiki/Artemisia_granatensis
https://www.florandalucia.es/index.php/a...ranatensis

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Artemisia Herba-Alba
Gatunek roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego: w Maroku w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie (Arabia Saudyjska, Izrael, Liban, Syria) i w Europie Południowej (Francja, Hiszpania)

Nazwa zwyczajowa: Ontina, biała bocha.
Zakres wysokości: 200 – 1200 metrów.
Czas kwitnienia: wrzesień-listopad
Wysokość: od 10 do 50 cm.
Siedlisko: śródziemnomorskie zarośla, suche pastwiska, zbocza, nieużytki, w środowisku suchym do półsuchego z umiarkowaną nitryfikacją, na glebach wapiennych, marglowych i słonych.

Artemisia herba – alba Asso (znana po arabsku jako Shih) to wiecznie zielony aromatyczny krzew endemiczny na pastwiskach Afryki Północnej o dużym znaczeniu pasterskim i leczniczym.

Biały piołun; Shih ( Artemisia herba-albaAsso „Rodzina astrowatych”) jest jednym z najważniejszych aromatycznych krzewów pasterskich i leczniczych na suchych i półpustynnych pastwiskach basenu Morza Śródziemnego (kraje Afryki Północnej i południowo-zachodniej Europy) oraz Azji Zachodniej (Półwysep Arabski i region Irano-Turański).
Gatunek ten jest głównym źródłem paszy dla zwierząt gospodarskich i jest stosowany w medycynie w leczeniu różnych chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca i nadciśnienie (Nedjimi i Beladel, 2015).
Jednak w ostatnich dziesięcioleciach nastąpił tam alarmujący spadek populacji z powodu nadmiernego wypasu, nadmiernego zbioru i dewastacji naturalnych drzewostanów (Houmani i in., 2004).
Dlatego należy zbadać możliwość restytucji tego krzewu.
https://sites.google.com/site/pastoraldz...ia-herba-a
https://www.sciencedirect.com/science/ar...241830174X

[Krystyna]

   
   
   
   
Artemisia Indica
Gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Compositae Gis.)
Występowanie:
Rośnie w południowej i wschodniej Azji od Indii po Tajlandię, północne Chiny i Koreę, także w Japonii;
Czasami jest również zgłaszany z Malezji i Indonezji, nie jest łatwo odróżnić występowanie pierwotne od wtórnego.
Na obszarze wyróżnia się kilka podgatunków, tj odmiany; jednak opinie na temat ich klasyfikacji są różne.
Ekologia:
Siedlisko to różne siedliska wtórne, pobocza dróg, zarośla itp.
Wznosi się na wysokość do 3000 m.
Opis:
Zwykle bylina wieloletnia, rzadziej jednoroczna, dorastająca do wysokości 0,8–1,5 m; kłącze pełza; łodygi są pojedyncze, ryflowane, krótko filcowane, bogato rozgałęzione.
Liście są naprzemienne, 1-2 razy pierzaste do pierzastych, ich segmenty są lancetowate do liniowych, ząbkowane, zwykle spiczaste u góry; dolne liście mają 6–12 cm długości i 3–8 cm szerokości, z 3–4 parami segmentów.
Szaty tworzą lata; przylistki są proste lub trójdzielne; ewolucja jest elipsoidalna, jajowata do dzwonowatej, długości 3–4 mm, słabo owłosiona do nagiej; w zestawie jest 15–20 kwiatów, 5–10 żółtawych, peryferyjnych samic, 8–12 biseksualnych w środku.
Niełupki są elipsoidalne do jajowatych, długości około 1,2 mm, brązowe.
Zastosowanie:
Podobnie jak inne Piołun, gatunek ten jest również popularny w medycynie ludowej ze względu na działanie antyseptyczne, pozytywny wpływ na funkcjonowanie żołądka i jelit oraz jako środek przeciwko pasożytom jelitowym.
Z drugiej strony może powodować reakcje alergiczne na skórze.
Sztuka kulinarna
Młode liście bywają gotowane i spożywane z jęczmieniem.
Ponadto liście gotowane na parze są dodawane do ryżu w celu poprawienia smaku i koloru
Pestycydy
Z rośliny otrzymuje się olejek eteryczny w ilości około 0,2%, który służy jako środek owadobójczy.
Jest szczególnie skuteczny przeciwko owadom w larwalnym stadium rozwoju.
Najczęściej stosuje się go przeciw komarom
Substancje zapachowe
Wysuszone liście i kwiaty są używane jako kadzidło
https://botany.cz/cs/artemisia-indica/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Artemisia_indica

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
       
       
       
       
       
Artemisia Laciniata
Piołun Syberyjski ) to roślina wieloletnia.
Artemisia Laciniata została opisana i nazwa prawomocnie opublikowana przez Carla Ludwiga von Willdenow w 1803 roku.

[Krystyna]

   
   
Artemisia Lucentica
Synonim Artemisia Aethiopica
Pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego .
https://es.wikipedia.org/wiki/Artemisia_lucentica

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
       
Artemisia Ludoviciana
Bylica Luizjańska
Artemisia Ludoviciana to północnoamerykański gatunek rośliny kwitnącej z rodziny stokrotek Asteraceae, znany pod kilkoma popularnymi nazwami, w tym Piołun Srebrny, Bylica Zachodnia, Piołun z Luizjany , Biały Sagebrush, Klapowany Cud-Chwast i Szara Szałwia

Kłączowa bylina dorastająca do wysokości 0,3–1,0 m (0,98–3,28 stopy).
Łodygi mają liniowe liście o długości do 11 cm.
Łodygi i liście pokryte są wełnianymi szarymi lub białymi włoskami.
Szczyt łodygi zajmuje wąski kwiatostan wielu kiwających się (wiszących) główek kwiatowych
Każda mała główka to kielich owłosionych filarów otaczających środek żółtawych różyczek krążkowych i ma około 0,5 cm szerokości.
Owocem jest mały niełupek .
Kwiaty kwitną od lipca do października. [6]

Dystrybucja i siedlisko
Roślina pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie jest szeroko rozpowszechniona w większości Stanów Zjednoczonych, Kanady i Meksyku.
Niektórzy botanicy sugerują, że populacje wschodnich Stanów Zjednoczonych zostały wprowadzone z zachodniej i środkowej części kontynentu.
Jego siedliska obejmują suche zbocza, kaniony, otwarte lasy sosnowe i suche prerie

Rdzenni Amerykanie używają tego gatunku jako rośliny leczniczej, źródła błonnika do wytwarzania artykułów gospodarstwa domowego oraz do celów ceremonialnych.
Mieszkańcy Dakoty używają tej rośliny w rytuałach rozmazywania, aby chronić się przed złymi duchami. Apacze, Chiricahua i Mescalero używają go jako przyprawy, podczas gdy plemię Czarnych Stóp używa go jako leku dermatologicznego
Gros Ventre używa go również do leczenia skóry oraz jako lekarstwo na przeziębienie, ponieważ działa również przeciwgorączkowo
Meskwaki i Potawatomi używają herbaty z tego gatunku do leczenia bólu gardła i zapalenia migdałków.

Uprawa
Artemisia Ludoviciana jest uprawiana jako roślina ozdobna
Ponieważ ma kłącza, może rozprzestrzeniać się agresywnie w niektórych klimatach i ogrodach.
Rośnie na glebach suchych do średnio wilgotnych i przepuszczalnych.
Wymaga pełnego słońca.
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_ludoviciana
https://botany.cz/cs/artemisia-ludoviciana/
https://www.plantarium.ru/page/image/id/711724.html

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
Artemisia Maritima
Artemisia Maritima to europejski gatunek Piołunu znany jako  Sea Wormwood and Old Woman (Piołun Morski i Stara Kobieta) .
Pochodzi z Francji , Wielkiej Brytanii , Włoch , Belgii , Niemiec , Danii , Szwecji , Bułgarii i Rosji . [2]

W wielu odmianach formy ma niezwykle szerokie rozmieszczenie na półkuli północnej Starego Świata , występując głównie na słonych glebach.
Występuje na słonych bagnach Wysp Brytyjskich , na wybrzeżach Bałtyku, Francji i Morza Śródziemnego oraz na słonych glebach Węgier ; stąd rozciąga się na wschód, obejmując ogromne połacie południowej Rosji , region Morza Kaspijskiego i środkowej Syberii , aż po chińską Mongolię .
W Wielkiej Brytanii występuje aż do Wigtonna zachodzie i Aberdeen na wschodzie; także w północno-wschodniej Irlandii i na Wyspach Normandzkich .
Można go również spotkać we Włoszech, na północnym wybrzeżu Adriatyku.

Artemisia Maritima to krzew liściasty dorastający do 0,6 m (2 stopy).
Kwitnie od sierpnia do września.
Kwiaty i są zapylane przez wiatr.

Roślina nieco przypomina Artemisia Absinthium, ale jest mniejsza.
Łodygi wznoszą się na około stopę lub 18 cali wysokości. Liście są podwójnie pierzaste , z wąskimi, liniowymi segmentami i, podobnie jak cała roślina, pokryte są z obu stron warstwą białych bawełnianych włókien.
Małe, podłużne główki kwiatowe , z których każda zawiera od trzech do sześciu rurkowatych kwiatostanów, mają żółtawy lub brązowawy odcień; są produkowane w sierpniu i wrześniu i są ułożone w grona, czasem opadające, czasem wyprostowane.

Gatunek ten jest popularnie nazywany Starą Kobietą, w odróżnieniu od Starego Człowieka lub południowego drzewa, Artemisia Abrotanum , do którego nieco przypomina, chociaż jest bardziej delikatny i pozbawiony szczególnego odświeżającego zapachu „Starego Człowieka”.
Dr Hill mówi o tym gatunku: „To bardzo szlachetna goryczka: jej szczególnym zadaniem jest pobudzanie apetytu, podobnie jak piołun wspomaga trawienie ; kwiatowe wierzchołki i młode pędy mają tę zaletę: starsze liście a łodygę należy wyrzucić jako bezużyteczną… Aptekarze wkładają do swoich przetworów trzy razy więcej cukru niż składnika; ale cnota ginie w słodyczy, te nie będą tak dobrze przechowywać, które mają mniej cukru , ale łatwo jest zrobić je świeże, tak jak są potrzebne. ”

Roślina obfituje w słone bagna, na których zaobserwowano bydło szybko tuczące się, dlatego zioło zyskało reputację dobroczynnego dla nich, ale na ogół go nie jedzą, a bogactwo pastwisk morskich należy uznać za prawdziwe powodu ich poprawy w takich okolicznościach.
Ta roślina jest botanicznym symbolem świętego Niniana .
Lokalnie w okolicach Whithorn w południowo -zachodniej Szkocji jest znany jako jabłkowo-pierścieniowy ze względu na swój zapach.

Kwitnące wierzchołki i młode pędy są używane, zbierane i suszone w taki sam sposób jak piołun.
Roślina posiada te same właściwości co inne Piołun, ale jest mniej potężna.
Jest gorzkim tonikiem i aromatycznym.
Chociaż nie jest obecnie używany w regularnej praktyce medycznej, jest często używany przez wieśniaków do okresowej gorączki i do różnych innych celów leczniczych zamiast prawdziwego Piołunu.

Roślina jest źródłem santoniny seskwiterpenoidowej
Thornton w swojej książce Family Herbal mówi nam, że „po ubiciu z trzykrotną wagą drobnego cukru tworzy się z niego konserwę zamówioną przez London College i można ją zabrać tam, gdzie inne preparaty są zbyt obrzydliwe”.
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_maritima

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Artemisia Mauiensis
Co to jest Piołun Maui
Piołun Maui (nazwa naukowa: Artemisia Mauiensis) to wieloletnia roślina pochodząca z wyspy Maui, z rodziny astrowatych.
Rzadki gatunek, który rośnie tylko na szczycie Haleakala na Hawajach, Maui, liście pokryte są srebrzystymi piórami i wyglądają na srebrzyste.
Jest również nazywany Maui Wormwoo, nazwa kwiatu pochodzi od rodzimego Maui, oraz Artemisia Mauiensis, naukowa nazwa Piołunu Maui.
Nazwa rodzaju Artemisia pochodzi od Artemidy, bogini księżyca w mitologii greckiej.
Jest z tego samego rodzaju i jest podobny do Artemisia Schmidtiana lub Asagirisou (nazwa naukowa: Artemisia Schmidtiana) o podobnych srebrzystych liściach, ale Piołun jest bardziej zdrewniały.

Nazwa zwyczajowa: Piołun Maui, nazwa naukowa: Artemisia mauiensis, Synonimy: Artemisia Australis var. mauiensis, inaczej: Piołun, Artemisia Mauiensis, Āhinahina (hawajska), pochodzenie: szczyt góry Haleakala (Maui), rodzaj życia: Bylina, wysokość trawy: 60-120 cm, kolor liści: srebrny, długość liścia: 15 cm, ogonek: naprzemienny, kolor liści: srebrny, kolor kwiatów: jasnożółty, pomarańczowy,
Okres kwitnienia: od czerwca do sierpnia, długość życia: powyżej 5 lat.
https://www.flower-db.com/en/flowers/art...-mauiensis

[Krystyna]

   
   
   
   
   
       
Artemisia Michauxiana
Północnoamerykański gatunek Piołunu z rodziny słoneczników
Znany jest pod wspólnymi nazwami Piołun Michaux i Szałwia Cytrynowa 
Pochodzi z zachodnich Stanów Zjednoczonych i Kanady.
Rośnie w górskich siedliskach kości skokowej w klimatach subalpejskich

Artemisia Michauxiana to kłącza wieloletnie zioło o zielonych liściach o cytrynowym zapachu. 
Roślina dorasta do 100 cm (40 cali) wysokości z kilkoma wyprostowanymi gałęziami. 
Liście są podzielone na wiele wąskich segmentów, które są bezwłose lub lekko owłosione i mają żółtawe gruczoły żywiczne Kwiatostan to kłos o długości do 15 cm, wypełniony skupiskami małych główek kwiatowych
Każda głowa jest wyłożona szorstkimi purpurowo-zielonymi, gruczołowymi filarami i na ogół zawiera jasne słupki i różyczki dyskowe 
Owocem jest maleńka, bezwłosa niełupka
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_michauxiana

[Krystyna]

   
   
   
   
   
       
Artemisia Molinieri
Bylica Molinier – Rodzina Asteraceae
Bylica, dedykowana profesorowi René Molinierowi (1899-1975), jest jednym z ostatnich gatunków roślin opisanych we Francji (Quézel, Barbero i Loisel 1966).
Występuje tylko w dziale Var.
Większość populacji tej rośliny znajduje się w dwóch basenach krasowych z tymczasowymi powodziami w centrum Var. Jest to aromatyczna bylica o wysokości od 30 cm do 1 m, o drobno przyciętych liściach.
Małe kwiaty kwitną jesienią.
Mugwort Molinier jest chroniony w regionie PACA.
https://www.facebook.com/CBNMediterranee...363901663/

[Krystyna]

   
   
   
   
   
       
Artemisia Nitida
Nazwa włoska: Artemisia Nitida (Włochy), Assenzio lucido (Italia). (absynt błyszczący)
Artemisia Nitida została opisana i nazwa ważnie opublikowana przez Antonio Bertoloniego w 1832 roku.
Błyszczący absynt jest endemicznym gatunkiem Alp Wschodnich i Alp Apuańskich, występującym od Lombardii po Friuli i Toskanię.
Rozmieszczenie regionalne, raczej niepełne, ogranicza się do sektora alpejskiego (Alpy Karnickie i Julijskie).
Rośnie na nasłonecznionych klifach, na skałach wapiennych lub magmowych, od 1300 do 1800 m, rzadko wyżej.
Podobnie jak inne pokrewne, zawiera toksyczny tujon
Nazwa rodzajowa była już używana przez starożytnych Greków, ale ma niepewną etymologię: mogła odnosić się do bogini Artemidy (Diana) lub do królowej Artemizji, żony Mauzolosa, króla Carii; nazwa specyficzna po łacinie oznacza „jasny '. : chamaefit suffruticose
Okres kwitnienia: sierpień-wrzesień
Rzadki w Parku, w dolinie Rio Nero, na górach Lavara, Cjadin i Sart.
http://dryades.units.it/prealpigiulie/in...0&num=5116
http://www.areeprotette.provincia.tn.it/...ina33.html
https://en.hortipedia.com/Artemisia_nitida

[Krystyna]

   
   
       
       
Artemisia Nivalis
Ten endemit występuje tylko w Valais w Szwajcarii.
https://www.inaturalist.org/taxa/1023952...wse_photos

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
       
       
       
Artemisia Norvegica
Artemisia Norvegica to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny astrowatych, znany pod wspólnymi nazwami Szałwii Alpejskiej, Szałwii Borealnej, Szałwii Górskiej, Bylicy Norweskiej, Piołun Arktyczny i Piołun Świerkowy
Występuje w zimnych miejscach Eurazji ( Szkocja, Skandynawia , Ural w Rosji ) oraz na dużych wysokościach i szerokościach geograficznych w Ameryce Północnej( Nunavut, Jukon, Alaska, Kolumbia Brytyjska, Alberta, Waszyngton, Montana, Idaho, Wyomin, Kalifornia )
Dystrybucja i siedlisko
Artemisia Norvegica rośnie w klimacie subalpejskim i alpejskim oraz w środowisku arktycznym, takim jak tundra . Występuje na morenach, siedliskach zrębowych, alpejskich łąkach oraz na terenach zdominowanych przez trawy i turzyce .
Na Alasce występuje na fiordach Prince William Sound obok ostróżki ( Aconitum delphiniifolium ), jaskier Eschscholtza ( Ranunculus eschscholtzii ) i krwiścieńca kanadyjskiego (Sanguisorba canadensis ).
Rośnie w górach Alaski, takich jak Góry Kenai, z trawami, turzycami i wierzbami .
W alpejskiej tundrze Gór Skalistych rośnie w śnieżnych zagonach i na darni złożonej z turzycy czarnej ( Carex elynoides ) i koniczyny alpejskiej ( Trifolium dasyphyllum ).
Występuje w górach Terytoriów Północno-Zachodnich wśród porostów i traw, takich jak bluegrass arktyczny ( Poa arctica )
Artemisia Norvegica jest pokarmem dla wielu zwierząt, takich jak kozice górskie, które jedzą ją latem na Alasce, a także rycyk i siwy świstak
Artemisia Norvegica jest gatunkiem pionierskim w pierwotnej fazie sukcesji ekologicznej na obszarach zaburzonych, takich jak równiny zniszczone przez powodzie.
Wiadomo, że kolonizuje obnażoną glebę na torach pojazdów.
Został wykorzystany do ponownego wegetacji siedlisk naruszonych podczas budowy Trail Ridge Road w Kolorado.
Podgatunki
Artemisia norvegica subsp. Norwegia
Artemisia norvegica subsp. saxatilis (Besser) HMHall & Clem.
https://en.wikipedia.org/wiki/Artemisia_norvegica
https://www.naturalista.mx/taxa/75591-Ar...wse_photos

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
Artemisia Pancicii
Występowanie:
Endemit Panoński - występuje tylko w kilku stanowiskach w serbskiej Wojwodinie, panońskim regionie Austrii i południowych Morawach.
W naszym kraju więc tylko w najbardziej wysuniętej na południe części Moraw, prawdopodobnie tylko na trzech stanowiskach, stanowiska te leżą na północno-zachodniej granicy niewielkiego zasięgu gatunku.
To jedna z najrzadszych roślin w Czechach.
Nie rośnie na Słowacji.
Ekologia:
Rośnie na trawnikach stepowych, na wydatnych zboczach i skrajach leśno-stepowych, na terenach pagórkowatych. Kwitnie od połowy sierpnia do września.
W miejscowościach południowomorawskich jest utrzymywana wegetatywnie, rzadko kwitnie, a niełupki praktycznie nigdy nie dojrzewają.
Opis:
Bylina zielna o podziemnych pędach, które tworzą luźny wzrost, 20-60 cm wysokości, sterylne łodygi 5-8 cm długości, z 3-5 szarymi lub złotożółtymi liśćmi owłosionymi, liście petiolate, blaszka w zarysie jajowata, 2 razy pierzasty.
Pędy kwiatowe powstają na naszym terenie bardzo rzadko - jeśli kwitnie wyjątkowo, wówczas kwiatostany są kuliste lub dzwonkowate, o średnicy 3 mm, a kwiaty żółtawe.
Zagrożenie i ochrona:
Piołun Pančicia jest bardzo rzadki na całym obszarze występowania, jest to w zasadzie gatunek stojący na samej granicy jego dalszego istnienia.
Jest chroniony prawie wszystkimi obowiązującymi normami prawnymi i konwencjami ochronnymi: w naszym kraju jest klasyfikowany jako gatunek krytycznie zagrożony (C1r), w tej samej kategorii prawnie chronionej (§1), znajduje się na czerwonej liście Austrii, chronione prawem w Serbii .
W systemie Natura 2000 zaliczany jest do gatunków priorytetowych w załączniku II Dyrektywy 92/43/EWG w sprawie siedlisk, a także w wykazie roślin chronionych ściśle Konwencji o ochronie europejskiej fauny i flory oraz siedlisk przyrodniczych Rady Europy (Berno) , znajduje się również na światowej czerwonej liście zagrożonych gatunków roślin.
https://botany.cz/cs/artemisia-pancicii/
https://www.botanickafotogalerie.cz/foto...sortby=lat

[Krystyna]

   
   
Artemisia Paniculata
Ta nazwa jest synonimem Artemisia Abrotanum