[Krystyna]

   
http://www.krzemienie.pl/pliki/ozarowski.jpg
Krzemień Ożarowski
Krzemienie Kredowe (turońskie) okolic Ożarowa (Krzemień Ożarowski)
Prawdopodobnie małe rozmiary i bliskość dużych kopalń Krzemienia w Krzemionkach koło Ostrowca Świętokrzyskiego i w Świeciechowie spowodowały, że przez dłuższy czas kopalnia w Ożarowie była zapomniana przez archeologów.
Wstępną jej charakterystykę przedstawił w 1970 roku Zygmunt Krzak na podstawie badań wykonanych w 1960, 1967 i 1968 roku (Krzak, 1970).
Jak pisze sam autor, informację o kopalni uzyskał od Stefana Krukowskiego; o jej istnieniu nadmieniał również Kazimierz Salewicz w artykule z 1937 roku.
Kopalnia należy do grupy podobnych obiektów zlokalizowanych w osadach kredowych wieku turońskiego, które tworzą izolowane zgrupowania między dolnym biegiem Kamiennej a Wisłą.
W rejonie Ożarowa zajmują one powierzchnię kilku kilometrów kwadratowych. 
W osadach tych występują konkrecje lub warstwy Krzemienia.

Krzemień Szary Plamisty (Ożarowski), jest barwy szarej z odcieniem brunatnym, miejscami jasny z rozmytymi ciemnymi cętkami lub pasemkami.
Nie zawiera kory, lecz cienkie warstewki Wapienia.
Średnica konkrecji waha się od 10 do 20 cm. 
Ich powierzchnia jest nierówna z drobnymi wyrostkami.
Inną eksploatowaną odmianą był Krzemień Ciemnoszary o dość jednolitej barwie z licznymi wewnętrznymi spękaniami.
Podobny Krzemień występuje w Karsach, na północ od Ożarowa.
Pod względem przydatności do produkcji narzędzi przewyższa Krzemień Szary Plamisty.
Krzemień Ożarowski nie był najlepszym materiałem do produkcji narzędzi, ustępował pod tym względem Krzemieniom Pasiastym, Czekoladowym i Świeciechowskim.
Jego wyroby mają niewielki i tylko lokalny zasięg (Krzak, 1970).

Na uwagę zasługują też Krzemienie z Kopalni Wapienia w Janikowie (na południowy-wschód od Ożarowa), Krzemienie kredowe (turońskie) okolic Ożarowa (krzemień ożarowski) 
Prawdopodobnie małe rozmiary i bliskość dużych kopalń Krzemienia w Krzemionkach koło Ostrowca Świętokrzyskiego i w Świeciechowie spowodowały, że przez dłuższy czas kopalnia w Ożarowie była zapomniana przez archeologów. 
Wstępną jej charakterystykę przedstawił w 1970 roku Zygmunt Krzak na podstawie badań wykonanych w 1960, 1967 i 1968 roku (Krzak, 1970). 
Jak pisze sam autor, informację o kopalni uzyskał od Stefana Krukowskiego; o jej istnieniu nadmieniał również Kazimierz Salewicz w artykule z 1937 roku. Kopalnia należy do grupy podobnych obiektów zlokalizowanych w osadach kredowych wieku turońskiego, które tworzą izolowane zgrupowania między dolnym biegiem Kamiennej a Wisłą. 
W rejonie Ożarowa zajmują one powierzchnię kilku kilometrów kwadratowych. 
W osadach tych występują konkrecje lub warstwy Krzemienia. 
Krzemień Szary Plamisty (Ożarowski), (fot. 19) jest barwy szarej z odcieniem brunatnym, miejscami jasny z rozmytymi ciemnymi cętkami lub pasemkami. 
Nie zawiera kory, lecz cienkie warstewki wapienia. 
Średnica konkrecji waha się od 10 do 20 cm. 
Ich powierzchnia jest nierówna z drobnymi wyrostkami. 
Inną eksploatowaną odmianą był Krzemień Ciemnoszary o dość jednolitej barwie z licznymi wewnętrznymi spękaniami. 
Podobny Krzemień występuje w Karsach, na północ od Ożarowa 
Pod względem przydatności do produkcji narzędzi przewyższa Krzemień Szary Plamisty. 
Krzemień Ożarowski nie był najlepszym materiałem do produkcji narzędzi, ustępował pod tym względem Krzemieniom Pasiastym, Czekoladowym i Świeciechowskim. 
Jego wyroby mają niewielki i tylko lokalny zasięg (Krzak, 1970). 
Na uwagę zasługują też Krzemienie z Kopalni Wapienia w Janikowie (na południowy-wschód od Ożarowa gdzie występują w rytmicznie pojawiających się warstwach w postaci buł, powstałych w wyniku rozerwania pierwotnie ciągłych przeławiceń Krzemionkowych (Michniak, 1989). 
Były one przedmiotem eksploatacji w neolicie. 
Pierwsze informacje o ich eksploatacji w pradziejach pochodzą z 1952 roku, kiedy to przypadkowo natrafiono na puste przestrzenie w ścianach kamieniołomu, określone przez odkrywców jako jaskinie, a w rzeczywistości będące wyrobiskami górniczymi. 
W połowie lipca 2008 roku Janików odwiedziła grupa badaczy z Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk (prof. Romuald Schild, Halina Królik), dr Piotr Włodarczak z krakowskiego oddziału tego Instytutu i dr hab. Jerzy Libera z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. 
Archeolodzy odkryli w litej skale szyb zasypany gruzem skalnym. 
Ma on głębokość 9,5 m, co stanowi o jego wyjątkowości, ponieważ najgłębsze szyby odkryte w Krzemionkach osiągają głębokość 9 m. 
Szyb przecina zwarte warstwy skalne i na dole rozszerza się w komorę. 
W najbliższej przyszłości rozpoczną się specjalistyczne badania na tym stanowisku (Olszewska, 2008, PAP).
http://www.krzemienie.pl/ozarowski
https://krzemienie.pl/ozarowski