[Krystyna]

   
       
   
Lingsberg Runestones/Kamienie runiczne Lingsberg
Kamienie runiczne Lingsberg to dwa XI-wieczne kamienie runiczne, wymienione jako U 240 i U 241 w katalogu Rundata oraz jeden fragment, U 242, które są wygrawerowane w języku staronordyckim przy użyciu Młodszego Futharku. Znajdują się na farmie Lingsberg, około 2 kilometry na wschód od Vallentuna, czyli około 24 kilometrów na północ od centrum Sztokholmu, hrabstwa Sztokholm, Szwecja, która była częścią dawnej prowincji Uppland.

Dwa nienaruszone kamienie runiczne zostały podniesione przez członków tej samej rodziny, a na U 241 wygrawerowali dla potomności, że dziadek zajął dwa Danegelds w Anglii. Ponieważ otrzymanie Danegeld wskazuje na prawdopodobną służbę z wojskami skandynawskimi w Thingmen w latach 1018-1066, kamienie runiczne pochodzą z drugiej ćwierci XI wieku.

Runestone U 240
XI-wieczny kamień runiczny w Upplandzie w Szwecji (U 240)
Kamień runiczny U 240 jest lokalnie znany jako Lingsbergsstenen 1 i został podniesiony na końcu grobli skierowanej w stronę U 241. 
Grobla jest widoczna tylko jako ślady na polu, a U 240 jest jedynym obecnym kamieniem runicznym. 
W przeszłości obszar ten był znacznie bardziej podmokły i trudny do pokonania do czasu obniżenia poziomu wody w lokalnym jeziorze Angarn w rezerwacie przyrody Angarnsjöängen w XIX wieku. 
Inskrypcja składa się z tekstu runicznego na dwóch wężach lub lindwormach, które podtrzymują chrześcijański krzyżi niektóre bestie. 

Ostatnia część tekstu, która tłumaczy się jako „i Holmfríðr ku pamięci jej gospodarza” jest wyryta na zewnętrznej stronie węża po prawej stronie. U 240 jest sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu kamienia runicznego Pr3, który jest również znany jako styl Urnes i jest uważany za dobry przykład napisu w stylu Pr3. 
 Ten styl kamienia runicznego charakteryzuje się smukłymi i stylizowanymi zwierzętami, które są wplecione w ciasne wzory. 
Głowy zwierząt są zwykle widoczne z profilu ze smukłymi oczami w kształcie migdałów i zawiniętymi ku górze wyrostkami na nosach i szyjach. 
Tekst runiczny na U 240 miał być czytany razem z tekstem na U 241, aby stworzyć ujednoliconą wiadomość. 
Na podstawie analizy stylistycznej napis przypisano mistrzowi runów Åsmund , który działał w pierwszej połowie XI wieku. 
źródło

Runestone U 241
Kamień runiczny U 241
Znany lokalnie jako Lingsbergsstenen 2 , znajdował się pierwotnie na końcu grobli skierowanej w stronę U 240. 
Został odkryty w 1909 roku podczas orania pola. 
Został przeniesiony i znajduje się na dziedzińcu głównego budynku Lingsberga. 
Napis składa się z runicznego tekstu wyrytego na splecionym wężu pod krzyżem. 
Podobnie jak U 240, U 241 jest sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu kamienia runicznego Pr3 i przypisywany mistrzowi runów Åsmund. 

Tekst runiczny wspomina Húskarla i Sveinna, jak U 241, z wyjątkiem Holmfríðr, i dodaje ojca Halfdana, Ulfríkra, który zdobył dwa danegelds w Anglii. 
Nie wspomina, którzy przywódcy zapłacili danegeldom, w przeciwieństwie do pozostałych dwóch kamieni runicznych w Uppland, które mówią o danegeldach, U 344 i U 194
Teksty runiczne U 240 i U 241 miały być odczytywane razem, tworząc ujednolicone przesłanie, przy czym tekst na U 241 zaczyna się od staronordyckiego słowa en oznaczającego „i”. 

Często wyrzeźbiono tylko jedną runę dla dwóch kolejnych liter, nawet jeśli litery znajdowały się na końcu jednego słowa i na początku drugiego. 
Gdy tekst jest wyświetlany jako znaki łacińskie, transliterowane runy są podwajane i wyświetlane są oddzielne słowa. 
U 241 ma w swoim tekście runicznym trzy przykłady, w których to miało miejsce. 
Runy onklanti są transliterowane jako o | | onklanti , kialtakit as kialt | | takit i salukuþs as salu | | uk | | kuþs . 
Skandynawskie słowo salu na określenie duszy w modlitwie na końcu inskrypcji zostało zaimportowane z języka angielskiego i po raz pierwszy odnotowano je w X wieku. 
źródło

Runestone U 242
Kamień runiczny U 242 został znaleziony jako tylko fragment.
Leży obok U 241 przy wjeździe do głównego budynku Lingsberg.
źródło