12-06-2016, 20:29
Z historii zielarstwa - Starożytność
Ze względu na poznaną, ciągnącą się co najmniej 5 tysięcy lat wstecz, historię ziołolecznictwa, można podzielić ją na wiele okresów.
Leczenie ziołami sięga początków starożytności.
Sumerowie już 5 tysięcy lat temu znali właściwości lecznicze np. mięty, rumianku czy piołunu.
Starożytni Egipcjanie spisali je w tak zwanym papirusie Ebersa (XIV w. p.n.e.), wymieniając ok. 800 roślin leczniczych i leków wraz ze sposobami ich stosowania. Dobroczynną siłę ziół znano też w Babilonii, Asyrii, w Indiach czy Chinach.
Ważnym ośrodkiem zielarskim były Indie, a wiedza medyczna stała tam na wysokim poziomie, choć wyjątkowo silnie była związana z wierzeniami i obrzędami religijnymi.
Do dziś Europa zawdzięcza Indiom dużą liczbę przypraw i produktów leczniczych: kardamon, goździki oraz imbir.
Początki zielarstwa w Chinach sięgają 4 tysięcy lat p.n.e.
Liczba ziół, które początkowo opisywano w chińskich księgach była dosyć skromna, obejmowała około 300 gatunków.
Niemniej jednak Chińczycy wierzyli, że przyroda kryje w sobie lekarstwo na każdą chorobę.
Do dzisiaj cały naturalny sposób leczenia związany z filozofią i religią Chin nazywa się medycyną chińską.
W naszym kręgu kulturowym duży wkład w rozwój ziołolecznictwa wnieśli Grecy, którzy oprócz leczniczych właściwości roślin, wykorzystywali ich właściwości narkotyczne oraz trujące.
Szczególne miejsce zajmuje postać Hipokratesa z Kosur (ur. ok. 460 roku p.n.e.), nadal obecnego w medycynie, znanego chociażby ze swojej przysięgi.
Uważał on, że lepiej aby pacjent wracał do zdrowia w sposób naturalny, z jak najmniejszą pomocą leków, za to z pomocą ziół.
W swoim dziele “Corpus Hipocraticum” wymienia ok. 300 leków pochodzenia naturalnego w tym 200 leków pochodzenia roślinnego.
Liderem zielarstwa w czasach rzymskich był Dioskurides Pedanios (żyjący w I w. n.e. ), Grek z pochodzenia, przyrodnik, był lekarzem rzymskich legionów.
Napisał książkę “De materia medica” - barwnie ilustrowaną, zawierającą opisy kilkuset roślin, wśród nich mnóstwa leczniczych.
Księga ta funkcjonowała jako wiarygodny podręcznik medycyny aż do XVII wieku.
Ważną osobą, która wywarła znaczny wpływ na rozwój farmacji był również lekarz rzymski greckiego pochodzenia, Galen z Pergamonu (ok. 130 – 200 n.e.), opisał ponad 400 roślin leczniczych w taki sposób, że stworzył podwaliny późniejszej farmacji.
Jego wielką zasługą było stworzenie nowych postaci leku roślinnego: naparu, odwaru, nalewki, mazidła.
Te postaci do dziś nazywają się galenowymi.
Bogate doświadczenia z zakresu ziołolecznictwa trafiły do Europyw okresie od VIII do XIII wieku głównie dzięki kupcom arabskim.
Arabowie wprowadzili szereg nowych surowców oraz nowych form leków, jak syropy, soki zagęszczone; upowszechnili proces destylacji, stosowanie spirytusu, stworzyli nowe terminy używane do dziś w chemii, jak np. alkohol, aldehyd, alkalia i inne.
Na trwałe weszli do historii medycyny tacy uczeni jak Pers Ibn Sina - Avicenna (980 – 1037r.) zwany Galonem Arabów i Abu Bekr el Rhazi – Rhazes (860-925r.).
Byli to lekarze z przygotowaniem przyrodniczym.
Znali i opisali około 1800 środków leczniczych. Na medycynie antycznej opierała się powstała w IX wieku i istniejąca aż do wieku XVII szkoła medycyny w Salerno we Włoszech.
Była ona znakomitym centrum naukowej myśli medycznej wywierającym wpływ na medycynę w całej Europie.
http://www.herbapol.poznan.pl/ciekawostk...arozytnosc
http://www.faceci.com.pl/ziola.html