[Krystyna]

   
Świerki jaśnieją
Przez jakis czas w czerwcu lasy świerkowe są jasnoałatowe;
przepełnione złotozielonym przyrostem rocznym
świecą radośniej od lasów liściastych.
Wtedy nawet najmniejsza gałazka, cała w młodości żywicy,
pachnie wiosenną miękkością,
nim stwardnieje w choinę marną, w choinę cmentarną.

Jasny jest ten czas, gdy świerk sam siebie zdobi.
Gdy świerk sam odświętny stoi w jasnym stroju.
Harry Martinson
z tomu „Gräsen i Thule” 1958
tłum. ze szwedzkiego Leonard Neuger