[Krystyna]

   
Cyprysy
W południe gwarzą o wieczorze, wieczorem
O nocy lecz o czym w nocy
To mroczny sekret.

Ktoś kiedyś nazwał je Drzewami
Śmierci i wciąż o tym pamiętają
Zaczarowane swym imieniem.

Zawsze samotnie wyszukane
By dowieść paradoksu stania
Samotnie w rzędzie.

Od ilu już lat nauczają ptaki
W maleńkich szkółkach umiejętności niewielkiej
Jak być cieniem.
Robert Francis
tłum. Grzegorz Musiał