[Krystyna]

   
he Neustädter Markt in Dresden
Bernardo Bellotto (1722–1780) (after)
Thirlestane Castle

[Krystyna]

   
Altmark, Drezno, od Schlossstrasse
Bernardo Bellotto (1722-1780) (po)
Zamek Thirlestan

[Krystyna]

Nocna tęsknota
Gwiazda polarna drogę nam wskazała
wśród księżyca blasku, pośród mlecznej drogi
myśl z myślą spleciona cichutko załkała
z tęsknoty za Tobą, ze smutku i trwogi

Ze smutku i trwogi, z ogromnej tęsknoty,
gdy błądzisz samotnie pośród gwiezdnych łąk
wtulam się w Twe ramię i mgły oddech złoty,
i w sen Twój tęczowy, i ciepło Twych rąk.
Patrycja Brodowska

[Krystyna]

   
A Caprice Landscape with Ruins
Bernardo Bellotto (1722–1780) (style of)
The National Gallery, London

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

Portret
W mleczną drogę życia wspomnienia wplecione
Smaku dzieł miłości serca gorzkie dźwięki
W słodkich marzeń treściach żale zabliźnione
Pod wonnym jaśminem palców dotyk miękki

W milczącej tęsknocie skrzypce połamane
Nostalgia jak uśmiech w kałuży zmarszczony
Ciepłych słów porywy niewypowiedziane
W lustra szkła odłamku portret znaleziony
Patrycja Brodowska

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

Smutna kołysanka
Firmament nieba zabłysł gwiazdami
śpiąc wzniecasz słodki oddech snu
tęsknota błądzi echem między nami
miłość tka białą kładkę z lnu

Deszcz pada błękitem na nasze marzenia
zatapia się w oczach obraz zza mgły
miłość gorzko płacze, niczego nie zmienia
cierpiąc wołamy do siebie przez łzy

Kochać rozpaczą kazałeś mi Panie
klękam przed Tobą głowę pochylając
Dziękuję Ci Boże i wiesz - Niech się stanie
Dałeś mi wszystko jego mi dając
Patrycja Brodowska

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

Zimowa nostalgia
Zmarznięte masz serce, ja palce skostniałe
Wśród słów oziębłych zamarzły wspomnienia
Przytul twarz do śniegu, między płatki białe
Zapomnij o zimnym powiewie istnienia

Na naszych marzeniach śnieg cicho się ścieli
Srebrny podmuch mrozu kwiaty rzeźbi w lodzie
Zwiędły kwiat nostalgii w spojrzeniu się bieli
Świat umarł na nowo w powiek śnieżnym chłodzie
Patrycja Brodowska

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

Zimowy wieczór
W ciepłym uścisku słodko schowany
Oddychasz cicho, wspomnienia zamykasz
Jak wiatr w labirynt konarów złapany
Zatapiasz się we mnie i we mnie znikasz

Zziębnięte serce przytulasz w czerwieni
Palcami nitki włosów przeplatasz
Miłość jak tęcza iskrząca się mieni
Błądzisz ścieżką myśli, całując, powracasz

Ja wśród nadziei krople rosy zbieram
Łzy strącone słońcem w pamięci układam
Patrząc w Twoje oczy powoli umieram
Odrodzę się w Tobie i imię nam nadam.
Patrycja Brodowska

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

Miłosne wyznania
Mieścisz mnie w dłoni, jak kropelkę rosy,
szarawą wstążką znacząc swój szlak.
Wplatasz, monsieur, kwiat w moje włosy,
Wypalasz na skórze pamięci znak.

Bo widzisz, cheri, czkawki poklaskiem,
odbiciem zgubionej cząsteczki nadziei.
Rozplatamy rzęsy wraz ze świtu brzaskiem,
szukamy dróg polnych w błogostanie kniei.

Szczęście znajdujmy, dzielmy się chlebem,
Oui, drogi oświetlmy miłości kagankiem.
Wyklejamy most biały między nami a niebem,
siebie odnajdźmy w jutrzejszym poranku.
Patrycja Brodowska

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)

[Krystyna]

Kawałek nieba
Tęsknoty mieszkają pod srebrnym błękitem,
uchyl rąbek nieba w miodowym marzeniu.
Zamykam się w tobie nieśmiałym dotykiem
sennym pocałunkiem zamykasz się we mnie.

Pachnie jaśminowo, łagodnie choć drżąco,
kroplą deszczu spłynę po twoim policzku.
Wtulisz rozkosz w moją, niecierpliwie, mdląco
utopię się w Tobie, perłowo, i zniknę
Patrycja Brodowska

[Krystyna]

   
Bernardo Bellotto (1722–1780)