Amorphophallus Titanum - 
Krystyna -  05-05-2012
   
Dziwidło Olbrzymie (Amorphophallus Titanum)
– gatunek rośliny z rodziny obrazkowatych (Araceae).
To roślina wieloletnia dorastająca do 7 metrów i będąca największym przedstawicielem rodziny obrazkowatych. 
Roślina wypuszcza z bulwy jeden duży liść w kształcie małego drzewka, który utrzymuje się przez okres 10 - 14 miesięcy, następnie zamiera.
Roślina przechodzi w trwający 3 do 12 miesięcy okres uśpienia. 
Następnie Dziwidło olbrzymie wypuszcza kolejny liść lub kwiat - nigdy naraz
Kwiatostan osiąga około 3 metry wysokości. 
Zapach przypominający gnijące mięso przyciąga owady zapylające kwiat. 
Po kwitnieniu następuje czas spoczynku trwający 12 do 18 miesięcy.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziwid%C5%82o_olbrzymie
Re: Dziwidło olbrzymie - 
Krystyna -  08-01-2013
   
Dziwidło olbrzymie lub po indonezyjsku Bunga Bangkai jest największym przedstawicielem rodziny obrazkowatych (Araceae), do której należą między innymi występujące w Polsce obrazki plamiste (Arum maculatum), czermień błotna (Calla palustris) i tatarak zwyczajny (Acorus calamus), a także różne gatunki uznawane za ozdobne - jak kitnia (Anthurium) czy monstera (Monstera).
Amorphophallus titanum odkrył w 1878 r. włoski botanik Odoardo Beccari.
Przesłał on nasiona tej rośliny do Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew pod Londynem, gdzie w roku 1889 zanotowano pierwsze jego kwitnienie w warunkach szklarniowych. 
Obecnie, poza Kew Gardens w Wielkiej Brytanii, posiadaniem kwitnących egzemplarzy dziwidła olbrzymiego może poszczycić się ogród Hortus Botanicus w Leiden i Ogród Botaniczny Uniwersytetu Bońskiego (który ma je w swoim logo)
Dziwidło olbrzymie zakwita zawsze w nocy. 
Otwarcie kielicha następuje dopiero wówczas, gdy żeńskie kwiaty dojrzeją do zapylenia. 
Wydziela on wówczas wyjątkowo wstrętną (wg ludzkich kryteriów) woń, która wyczuwalna jest już z odległości ok. 200 metrów. 
Stąd wzięła się jego indonezyjska nazwa, która oznacza „trupi kwiat”. 
Jednakże odwiedzający ogród Kebun Raya, którzy przyszli obejrzeć i powąchać kwitnące dziwidło, byli zawiedzeni jego legendarnym zapachem. 
Roślina ta jest bowiem na tyle „dobrze wychowana”, że swój odór, opisywany jako mieszanina intensywnego smrodu gnijących ryb i zdechłych myszy, wydziela przede wszystkim po zmroku, gdy ogród jest zamknięty dla zwiedzających.
więcej tutaj
RE: Amorphophallus Titanum - 
Krystyna -  31-07-2024